အံကြိတ်ခံ(အောစာအုပ်)

ရွှေရည်လဲ့သည် ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ဆွပေးရင်းက ပိုပြီး စိတ်တွေကြွတက်လာရလေသည်။ “လဲ့ ဇော့်လီးကြီးကို ကြိုက်လားဟင်…..” “လဲ့ မရှက်စတမ်းပြောရရင် လဲ့လေ ဇော့်လီးကြီးကိုဘဲ ကြိုက်နေပြီသိလား… လဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ မချောင်ဘူး… ပြီးတော့ သိပ်အားရပါးရရှိတယ်ကွယ်.. နောက်ပြီး အရှည်လဲ ပိုတယ်သိလား… ဒီလိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရ အရသာခံရတာကို လဲ့ကြိုက်တယ်သိလား.. မညာချင်ဘူး” “ဒါပေါ့ လဲ့ရယ် ဒီလို ပွင့်လင်းပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပေးအယူကောင်းနေကြတော့ မခွဲနိုင်မခွာနိုင် ခိုင်မြဲတာပေါ့…. လဲ့ ဇော့်လီးကို စုပ်ပေးကွာ ခံချင်တယ်” ရွှေရည်လဲ့သည် လီးတန်ကြီးကို ငုံ့ပြီးနမ်းသည်။

လီးအနံ့ကလဲ ခပ်သင်းသင်းလေး အဲ.. မဝံ့မရဲ လျှာလေးထုတ်ပြီး ထိပ်ဝကိုယက်ပေးလိုက်သည်။ ဇော်မင်းကိုမှာ တွန့်ကနဲ ကော့တက်သွား၏။ သူမ၏ ဆံပင်တွေကလဲ ပေါင်ရင်းမှာ စုပြုံပြီး ကျနေတော့ ယားကျိကျိလေးဖြင့် တမျိုးအရသာဖြစ်နေသည်။ ရွှေရည်လဲ့သည် မှိုဖူးလို လီးဒစ်ကြီးကို ငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိ၍ စုပ်လိုက်တော့ရာ ဇော်မင်းကိုမှာ ကော့တက်သွားရသည်။ “အား….ကျွတ်…ကျွတ်…လဲ့ရာ ကောင်းလိုက်တာ…လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိပေးပါလား” ကဲကဲ ဇော်ပြောသလိုပင် လျှာဖျားလေးဖြင့် လှည့်မွှေပေးရင်း ဒစ်ဖျားကိုစုပ်ပေးသည်။

ပက်လက်လှန်၍ ဇိမ်ခံနေသော ဇော်မင်းကိုမှာ ဖင်ကြီးတွေ ကြွကြွသွားကာ တကိုယ်လုံးလဲ ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း စုပ်တသပ်သပ်ဖြင့်ဖြစ်နေသည်။ “လဲ့ သိပ်ကောင်းတယ်… စုပ်ပေးပါအုံးကွာ….” လဲ့မှာလဲ ရှေ့သို့ ငုံ့၍ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ရင်း တကိုယ်လုံး ကာမဆိပ်တွေ ဆူဝေလာပါသည်။ ယောက်ျား လီးစုပ်ရင်း အရသာတွေ့လာသည်။ ရင်တွေခုန်ကာ တင်ပဆုံကြီးတွေကြွလာသလိုပင် ထင်မိသည်။ ဒါကြောင့်ပင်လားမသိ။ ပို၍ ပို၍ကြီးလာသော ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ပါးစပ်ထဲမှ မချွတ်ချင်ဖြစ်နေသည်။ လီးထိပ်ဖျားမှ အရည်ကြည် ခပ်ချွဲချွဲတွေ စိမ့်၍ ထွက်နေသည်။ မတတ်နိုင်ပါ။ ရွှေရည်လဲ့တစ်ယောက် ပါးစပ်ထဲ မျိုချလိုက်သည်။

ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို ပို၍ ငုံလိုက်သည်။ လျှာနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေးပို၍ ယက်ပေးသည်။ ပြီးတော့လဲ ပိုပြီးစုပ်ပေးရှာပါတော့သည်။ သွက်သွက်ခါ ခံစားနေရသော ဇော်မင်းကိုမှာ ဖင်ကြီးတွေကော့လိုက်၊ ချလိုက်ဖြစ်နေရသဖြင့် လဲ့၏ပါးစပ်ထဲမှာ လီးတန်ကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးသွင်းနေသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။ ဒါကို လဲ့ သိလိုက်ပါပြီ။ ဒါကြောင့် ယောက်ျားတွေ လီးစုပ်ခံချင်ကြတာဆိုတာကိုလေ သိလိုက်ပါပြီ။ လဲ့က ဂရုတစိုက် သွားနှင့် မထိခိုက်မိအောင် ငုံသထက် ငုံပေးရင်း မိမိ၏ ဦးခေါင်းကို နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် လုပ်ပေးမိသည်။ ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးက ရွှေရည်လဲ့၏ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။

လီးတန်ကြီးက ပြန်ထွက်သွားတော့ လဲ့၏ နှုတ်ခမ်းတွေက ခပ်ဖိဖိစုပ်ယူထားသည်။ လီးကြီးအပြင်သို့ လွန်မထွက်နိုင်တော့ပါ။ ဇော်မင်းကို၏ တကိုယ်လုံးမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်၍နေသည်။ “လဲ့….အဟင်း ဟင်း….လဲ့ရယ်…ကျွတ်…ကျွတ်…” လဲ့ကို ဇော်မင်းကိုက ဘာမျှမပြောနိုင်ဘဲ မျက်စိတွေကို စုံမှိတ်ထားကာ ပက်လက်ကြီးဖြစ်၍ တွန့်လိမ်နေရှာသည်။ ဇော်၏ လီးတန်ကြီးခမျာ အကြောတွေ သိမ့်သိမ့်တုံနေပြီး လီးတန်ကြီး ဇပ်ကနဲ ဇပ်ကနဲဖြစ်လာမှ ဇော်မင်းကိုက မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး.. “တော်….တော်တော့…လဲ့… ရပ်တော့…ကိုဇော် ပြီးသွားလိမ့်မယ်…အရည်တွေ ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်…”

“အို ထွက်ထွက်… လဲ့မရွံဘူး…အရည်တွေကို မျိုချပစ်မှာဘဲ…” လဲ့က ဇော်မင်းကို၏လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ပါးစပ်မှ မချွတ်ပါ။ ပါးစပ်မှ ဝူးဝူးဝါးဝါးပြောခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဇော်မင်းကိုက လဲ့၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကုတင်စောင်းသို့လှည့်ယူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ခြေတွဲလောင်းချစေပါသည်။ ခြေတွဲလောင်းချထားသဖြင့် မို့အိသော သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ မော့တက်နေပါသည်။ အရည်တွေလဲ စိုရွှဲနေသည်။ ဇော်မင်းကိုက လဲ့၏ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲ၍ ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်၍ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် ပြဲဟနေသော သူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တေ့ကာထိုးနစ်၍ လိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

” ဗြွတ်…” “ကျွတ်…ကျွတ်…ဇော်…ဖြေးဖြေးကွယ်…အင့်…” တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ နာသွားရသဖြင့် လဲ့က တောင်းပန်လိုက်ရသည်။ ဇော်မင်းကိုက ငုံ့၍ကြည့်ကာ ဖိသွင်းသည်။ လီးက ဒစ်ဖျားမျှသာပင် ဝင်မလိုဖြစ်နေရာ… “ဟင်….လဲ့ မဝင်ပါလား…နဲနဲပေါင်ကားပေးကွာ…” “မဟုတ်ဘူး….ဇော်….ဇော်ဟာ့ကြီးက…ကြီး ကြီးလွန်းတယ်… ဖြေးဖြေးချော့သွင်း..” ဇော်မင်းကိုမှာ စိတ်တွေဆူဝေနေရာ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဖိသွင်းနေလေသည်။ “ဟင့်…..ဇော် နာပါတယ်ဆိုမှဘဲ… ဖြေးဖြေးသွင်းပါဆို…” လဲ့ကမနေနိုင်တော့ဘဲ တတ်နိုင်သမျှ ပေါင်ကားပေးရင်း သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်၍ မြောက်လိုက်လေသည်။

ဇော်မင်းကိုကတော့ လဲ့၏စောက်ပတ်ဝကိုသာ သေသေချာချာဖြဲပေးရင်း လီးတန်ကို ထိန်းသွင်းလိုက် နှုတ်လိုက် ရှေ့တိုး နောက်ငင်လုပ်၍ပေးနေပါသည်။ လဲ့၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာ ကား၍မိုးပေါ်သို့ ထောင်ထားသဖြင့် ဖင်ကြီးတွေမှာ မာတင်းလျှက် သူမ၏ ကားကားစွင့်စွင့် စောက်ပတ်ကြီးကို သယ်ပေးထားသလိုပင် ဖြစ်နေ၍ ဇော်မင်းကို၏ စိတ်တွေမှာ ပိုမို၍ ကြွလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း လဲ့၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တဖြေးဖြေးပို၍ ဝင်သွားပါသည်။ ရှည်လဲရှည်တုတ်လဲတုတ်လှသော ဇော်မင်းကို၏ လီးကြီးအား စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သထက်ဝင်အောင် ရွှေရည်လဲ့က

သူမ၏ပေါင်ကြီးတွေကို ကားသထက် ကားပေးသည်နှင့်အမျှ ဇော်မင်းကိုကလဲ ခပ်ကြပ်ကြပ် အနေအထားဖြစ်သဖြင့် ပို၍ကြိုက်မိလေသည်။ ဖြူဝင်းနေသော ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို မိုးမျှော် ထောင်ထားရသော လဲ့မှာ ဇော်မင်းကို၏လီးကြီး သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာသည်နှင့်အမျှ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် တဖိုဖိုတလှပ်လှပ်ဖြစ်လာကာ တဟင်းဟင်း မာန်ဖီ၍ လာခဲ့ပါသည်။ “ဇော် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်ပေးနော်… လုပ်ကွယ်..” လဲ့က အားပေးလိုက်သည်နှင့် အမျှ ဇော်မင်းကိုမှာ တအားကြုံးထည့်၍ ဆောင့်နေတော့ရာ ရွှေရည်လဲ့၏ ပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်မို့မို့ကြီးမှာ ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီး အဆုံးဝင်သွားတိုင်း ခွက်၍ ခွက်၍ ဝင်သွားရသော်လည်း

အားရမှု မရှိသေးသော လဲ့မှာ သူမ၏ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းဖြူဖြူကြီးတွေကို တန်ပြန်ကော့၍ မြှောက်ပင့်ပေးနေသည်။ ရပ်ရင်းဆောင့်ရသော ဇော်မင်းကိုမှာ အချက်ပေါင်းများလာသည်နှင့်အမျှ သူ၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ကျင်တက်၍ လာချေပြီ။ လဲ့မှာမူ အားရဟန် မတူသေးပါ။ အပေါ်မြောက်ထားသော ခြေထောက်များကို ဇော်မင်းကို၏ ပုခုံးတဖက်တချက် ဆီသို့ တင်လိုက်ပြီး အားယူကာ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို ကော့မြှောက်ပေးနေပြန်သည်။ “လဲ့ အားရရဲ့လားဟင်… ဇော်တော့ အရသာရှိနေပြီ…” “အင်း… လဲ့ သိပ်အားမရသေးဘူး…ကိုဇော် နဲနဲပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ပေးပါဦး”

မိမိပုခုံးပေါ်တင်ထားသော လဲ့၏ ဖြူဖွေး နုတောင့်တင်းသော ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းမှာ မွှေးကြိုင်၍နေပါသည်။ ဇော်မင်းကိုမှာ သူမ၏ပေါင်များကို ထိန်းကိုင်ရင်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်နေရင်းက မိမိ၏ပခုံးပေါ်ချိတ်တင်ထားသော လဲ့၏ခြေသလုံးများကို နမ်းနေမိသေးသည်။ ရွှေရည်လဲ့မှာ အရသာထူးလာသည့်အလျှောက် သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကာ လိမ်ကာပေးရင်း မျက်လုံးလေးများပင် မဖွင့်နိုင်တော့။ ဇော်မင်းကိုကလဲ ရှေ့သို့ကိုင်းကာ လဲ့၏ကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးလျှက် ဖိ၍ဖိ၍ လိုးပေးနေပါသည်။ တပြွတ်ပြွတ်၊ တဖတ်ဖတ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးသွင်းသံ၊ ပြန်နှုတ်သံတွေက ညံမစဲပါ။

“ကိုဇော် ရပ်မပစ်နဲ့နော်… ခုမှ ပိုပြီးအားရလာတယ် သိလား” မှန်ပါသည်။ ဇော်က လဲ့ပေါ်အုပ်မိုးကာ ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ရင်း ရှေ့သို့ကိုင်းညွတ်လိုက်ရာ ဇော်ပုခုံးပေါ်မှာတင်ထားသော လဲ့၏ပေါင်ကြီးတွေမှာ ဒူးကွေးညွတ်လျှက် လဲ့၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ပြန်၍ တင်ထားသလိုဖြစ်နေသည်။ ဤအနေအထားအရ လဲ့ခမျာ မိုးပေါ်သို့ခြေဖဝါးများ မြှောက်တင်လျှက် ဒူးကွေးကာ ဇော်မင်းကို၏ ကိုယ်လုံးကြီးကလဲ ဖိထားသလိုဖြစ်နေ၍ မလှုပ်သာတော့ပါ။ ရင်ဘတ်ပေါ် ဒူးကွေးတင်ထားရသည့်အလျှောက် အောက်ပိုင်းတင်ပဆုံကြီး တခုလုံးမှာလည်း အပေါ်သို့ကော့တက်နေတော့ရာ အလိုက်သင့် မော့၍ တက်လာသော စောက်ပတ်ကြီးကို ဇော်မင်းကိုက အပိုင်ချုပ်သလိုဆောင့်၍ လိုးနေတော့သည်။

“ကိုဇော် ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း… လဲ့…လဲ့သေလိမ့်မယ်…ဟင်း…ဟင်း..” လဲ့ကပြောရှာသော်လည်း ရမ္မက်စိတ်တွေ အဆမတန် ကြွ၍နေသော ဇော်မင်းကိုမှာ ကိုယ်တိုင်ကလဲ ပြီးချင်နေရာ ရပ်နားဖို့ ညှာဖို့လုံးဝ မစဉ်းစားတော့ပါ။ အားရစွာ ဆောင့်နေပါသည်။ လဲ့မှာ ပါးစပ်က ပြောနေရသော်လည်း အရသာက လွန်စွာထူးကဲနေရသဖြင့် ဇော်ကို တကယ်မတားမြစ်ပါ။ မိမိ၏ ဒူးများကွေးကာ ရင်ဘတ်ပေါ်ဖိထားခံရရင်းမှပင် ဖင်ကြီးတွေကို တွန့်ကာ တွန့်ကာဖြင့် ကော့မြောက်ပေးနေသေးသည်။ ဇော် ကတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပင်ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ လိုးနေတော့သည်။

ရွှေရည်လဲ့၏ တင်ပါးလုံးလုံးကြီးနှစ်လုံးမှာ ကုတင်စောင်းတွင် လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် ညိမ့်ကာ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး ဖိလိုးခံနေရပါသည်။ ပြီးတော့ အပေါ်သို့ မော့တက်နေသော လဲ့၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ရေရေလည်လည် ထိုးဆောင့်အလိုးခံနေရပြီး လီးကြီးကလဲ အဆမတန်ကြီးနေလေတော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပြည့်တစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ရွှေရည်လဲ့၏ ဖင်ကြီးတွေက အပေါ် ဖွင့်တင်မြောက်ပေးထားလေသည့်အပြင် ဇော်မင်းကိုက ကုတင်စောင်းက ရပ်လိုးနေလေတော့ လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်ထိပ်ပိုင်းကို ဝင်တိုင်းထွက်တိုင်း သိသိသာသာ ပွတ်ဆွဲနေသည်။ လဲ့၏ စောက်စေ့လေးမှာ ခပ်ထွားထွားဖြစ်ကာ စောက်ပတ်ဝတွင် ခပ်တစ်တစ်ဖြစ်သဖြင့်

ယခုဇော်မင်းကိုက ဆောင့်၍ ဖိလိုးလိုက်တိုင်း စောက်စေ့ထိပ်ဖျားရှိ လဲ့၏ စောက်စေ့နီနီ အတက်လေးမှာ မလွတ်နိုင်တော့ဘဲ လီးဝင် လီးထွက်တိုင်း ညှပ်၍ ဖိကာ ဖိဆွဲ၍လိုးတာ ခံနေရတော့ လဲ့ခမျာ တအီးအီး တအားအား အော်မြည်နေပြီး ကာမအရသာတွေ တဆိမ့်ဆိမ့် တက်ကာ အကောင်းကြီးကောင်းလျက် ရှိနေပါတော့သည်။ “လဲ့ အားရပြီနော်…ကိုဇော်…. ဒီပုံစံသိပ်ကြိုက်တာဘဲကွာ…” “ဟင်း…ဟင်း…ဇော်ရယ်…ဘယ်နဲ့ပြောပါလိမ့်… လဲ့လဲ့စွဲတာပေါ့…လုပ်… လိုးပါ” စောက်စေ့ရော စောက်ပတ်ပါ ကျင်တက်နေသလို ဇော်မင်းကိုမှာလဲ လီးတခုလုံး တင်းကြပ်ကျင်ဆိမ့်နေပြီ ဖြစ်သော

ဇော်မင်းကိုသည် လဲ့၏ မွတ်သိပ်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သော အပြောလေးကြောင့်ပင် အားကုန်ဆောင့်ထည့်ကာ လိုးလိုက်သဖြင့် ကုတင်ကြီးပါ တကျွိကျွိမြည်လာပါသည်။ လဲ့မှာ ပေါင်ကြီးတွေကို လှန်ကာ ကွေးရင်း တကိုယ်လုံး ညိမ့်နေသည်မို့ အံကြိပ်၍ အလိုးခံနေပါသည်။ ရွှေရည်လဲ့၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား တခုလုံးမှာလဲ အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ကျင်တက်လာပြီဖြစ်ရာ အားမလို အားမရ တဟင်းဟင်း ဖြစ်၍လာခဲ့ရပေပြီ။ “ကိုဇော်…အင်း..ဟုတ်ပြီ… အမလေး…ကိုရယ်…ဟင်း…” ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးမှာ အားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေရာ မျက်စိလေးတွေ မှေးစင်းကာ တအင့်အင့်လုပ်နေသော လဲ့မှာ လေထဲ ဝဲသွားသလို ဟင်ကနဲ ဟာကနဲဖြစ်ရာက

ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာ တချီပြီးသွားပါတော့သည်။ “ဇော်…ဇော်…ဖြေးဖြေးလုပ်တော့… သိပ်ကိုကောင်းတာဘဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကျင်နေပြီ… အထိမခံနိုင်တော့ဘူး ဇော်ရယ်…..” ထိုအခိုက်အတန့်လေးမှာပင် ခြေပစ်လက်ပစ် ကျသွားသော လဲ့၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇော်မင်းကိုသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို တဆုံးဖိသွင်းလိုက်ရာက အရည်များ ထုတ်လွှတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲလီးကြီးထဲက အရည်တွေသွန်ထုတ်ရင်း မျက်စိမှိတ်ကာ ဇော်မင်းကိုမှာ အရသာခံနေသလို ရွှေရည်လဲ့ကလဲ တအင်းအင်းနှင့် ငြိမ်ကျရင်း အသဲခိုက်နေပါတော့သည်။ အတန်ကြာမှ

ဇော်မင်းကိုက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှုတ်လိုက်ပြီး ရွှေရည်လဲ့နှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်တွင် တစောင်းလဲလျောင်းလိုက်ပါသည်။ ဇော်မင်းကိုရော ရွှေရည်လဲ့ပါ ငြိမ်သက်စွာဖြင့် အနားယူနေကြသော်လည်း နောက်တချီ လုပ်ကြမည်ကတော့ ဓမ္မတာပင်ဖြစ်ပါသည်။ လဲ့ခမျာ ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီဖြစ်သဖြင့် လုံးဝကြေနပ်နှစ်သိမ့်နေသည်။ “ကိုဇော်… လဲ့ဖြင့် သိပ်ပြီးစွဲ… သိပ်ပြီး ချစ်သွားပြီသိလား…” “အင်း…..ဇော်လဲ လဲ့လိုပါဘဲ… လဲ့ကို သိပ်စွဲသွားပြီ သိလား….” ဇော်မင်းကိုက ပြောရင်းကပင် ရွှေရည်လဲ့၏ နို့သီးနီနီရဲရဲလေးကို သူ၏ လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ လှိမ့်ပေး၍ဆွနေသလို လဲ့၏ တင်သားဝိုင်းဝိုင်းကြီးများ ကိုလည်း ဆုတ်နယ်ပွတ်သပ်နေပြန်ပါပြီ။

ဒီအချိန်မှာပင် လဲ့က ဇော်မင်းကိုအား အသာအယာ ဖက်လိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ကလဲ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ကိုင်လိုက်ပါသည်။ “ဟင်း..ဟင်း….လဲ့ ဇော်လိုးရတာ အားမရဘူး… ပုံစံပြောင်းချင်တယ်…” ဇော်က ဖွင့်ပြောသည်။ “အို…….ဇော်ကလဲ လဲ့သိပ်ကောင်းနေတာကွာ…. ပုံစံပြောင်းရင် ဖီလင်တွေပျက်ကုန်မှာ သိပ်ခက်တာဘဲ” “လုပ်ပါ လဲ့ရာ… ဇော်အားမရလို့ပါ… လေးဘက်ကုန်းလိုက်ပါလား……” ကဲခက်ပြီ။ ဘေးစောင်းလိုးနေရာက လေးဘက်ထောက်ပေးဖို့ ဆိုတာ လဲ့အတွက် အခက်လီးကို စောက်ပတ်ခေါင်းထဲက အနှုတ်မခံချင်ဘူးရှင်ရဲ့။

“ကဲ……ကိုဇော့်သဘော ဖြေးဖြေးချင်း လေးဘက်ထောက်မယ် ကိုဇော့်လီးတော့ မဖြုတ်နဲ့… လဲ့ အဖြုတ်မခံနိုင်ဘူး…” ပထမဦးစွာ ဇော်မင်းကိုက လဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို ပေါင်ကျော်ခွရင်း စတင်လှုပ်ရှားလိုက်သလို လဲ့ကလည်း ဖြေးဖြေးချင်းမှောက်၍ အိပ်သည်။ “အဲ……ဟုတ်ပီ လဲ့…” “ဇော်…ဇော် ဆောင့်ထည့်အုံး…ခပ်နာနာလေးဆောင့်…” ကာမအဟုန်မြင့်နေသော လဲ့က သူမ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို မှောက်၍ အိပ်ရင်းမှာပင်အပေါ်က ခွမှောက်ထားတဲ့ ဇော်ကို လိုးခိုင်းတယ်။ ဇော်က စီးစီးပိုင်ပိုင် ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ လဲ့၏ ဖင်ကြီးတွေ ခွက်၍ဝင်သွားသည်။

“ဟင်း….ဟင်း…ထိတယ်….ဇော်…ဆောင့်…… ဆောင့်….” သူမ၏ လည်ပင်းသားလေးတွေနှင့် ကျောပြင် ဖွေးဖွေးလေးတွေကို ဇော်မင်းကိုသည် ငုံ့၍ နမ်းသည်။ “လဲ့ ကောင်းလားဟင်… ပုံစံဖြေးဖြေးပြောင်း…. ဖေးဖြေးချင်းထနော် လဲ့..” ဇော်က ပြောပြောဆိုဆို သူမ၏ဖင်ကြီးပေါ် ခွ၍ဆောင့်ရင်းက ကားယားခွစပြုလာပါသည်။ လဲ့ကလဲ ထိုးသွင်းထားတဲ့ ဇော်၏လီးကို နောက်ပြန်ကော့ပေးရင်း မသိမသာ ဖြေးဖြေးချင်း ဖင်ကြီးတွေ ကြွကာ ကုန်း၍ထလာပါသည်။ အရည်တွေ မတရားရွှဲနေပြီမို့ လဲ့၏ တင်ပါးလုံးလုံးကြီးသည် လီးနှင့်ထိုးသွင်းတိုင်း တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် ညံနေသည်။

“ဇော် ပြုတ်ထွက်မယ်… လီးကို အကုန်မထုတ်နဲ့ ထိန်းလဲထိန်း…ဆောင့်လဲဆောင့်” တဖြေးဖြေးဖင်ဆုံကြီးကို ဖင်ဗူးထောင်း ထောင်ပေးရင်းက လဲ့၏ ပေါင်ဖြူဖြူကြီးများသည် လေးဘက်ထောက်၍ ပေးမိပါပြီ။လဲ့၏ရှေ့ပိုင်းကတော့ မွေ့ယာပေါ်မှောက်ထားဆဲပင်ဖြစ်ပြီး လဲ့၏ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများသည် လီးဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ရှေ့တိုး နောက်ငင် ဖြစ်၍နေပါပြီ။ “ဇော်… ရပ်မပစ်နဲ့….လဲ့ ပြီးချင်ပြီ ဆောင့်စမ်း အချစ်ရယ်….” လဲ့၏ စကားသံလေးများသည် မပီမသဖြစ်၍ နေချေပြီ။ဖင်ကုန်းပေးနေလို့ သေးသွယ်တဲ့ ခါးလေးကို လက်နှင့် အားပါးတရ ထိန်းရင်း ဆောင့်သည်။

“ဟင်း..ဟင်း….ဇော်ရယ်…သိပ်ကောင်းတာဘဲ… ဟင်းဟင်း… လဲ့ သိပ်ချစ်တယ်” ဇော်ကအံကြိတ်ပြီး ဆောင့်နေသည်။ လီးကြီးလဲ ပူလာပြီ။ အရည်တွေလဲ စိုစိမ့်နေပြီ။ သူ၏ တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးတန်ကြီးသည်လည်း တဆတ်ဆတ် တုံချင်၍ နေချေပြီဖြစ်သည်။ “….ကဲ….ကဲ…” ဆိုပြီး ဇော်မင်းကိုက အားရပါးရ လိုးပါတော့သည်။ ခုတော့ ရွှေရည်လဲ့သည် လက်ရော ခြေရော လေးဖက်ထောက်ပါပြီ။ အံကြိတ်၍ အလိုးခံရင်း သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့မြောက်ကာ အရမ်းကိုပေးနေသည်။

“အို… ဇော်… လဲ့… လဲ့… ပြီးပြီ… ကျွတ်…ကျွတ်…ဟင်းဟင်း….” လဲ့၏ဖင်ကြီးတွေ တရမ်းရမ်းလှုပ်ခါရင်း စောက်ခေါင်းကြီး ပွစိပွစိဖြစ်ကာ လဲ့တစ်ယောက် ညိမ်၍သွားသည်။ဇော်ကလဲ တဒုတ်ဒုတ် လိုးသွင်းနေရာက ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချကာ ပြီးသွားပြန်ပါတော့သည်။ ပြီးပါပြီ

Post Views: 259

Share this:

Related posts: