ကြုံရဆုံရလူ့ဘ၀ (အောစာအုပ်)

မင်ဒီ့ရဲ့လက်ကလေးတဖက်က သူ့ပေါင်ကြားကမာန်ဖီထကြွနေတဲ့ဖွားဖက်တော်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ညှစ်လိုက်တာကိုသိလိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်သားကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်ကြတဲ့အချိန်မင်ဒီက “ မင်းကိုစုတ်ချင်တယ် . . ” လို့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ပြောလိုက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ဖွားဖက်တော်ရဲ့ထိပ်ပိုင်းအထစ်ကို ဖမ်းငုံလိုက်တယ် ။ မင်ဒီခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲတမျိုးဖြစ်နေတယ် ။ မင်ဒီရဲ့ပီပြင်တဲ့စုတ်ချက်နဲ့လျာကစားပေးတာတွေကြောင့် ပါးစပ်ကညည်းမိရတဲ့အထိခံလို့တအား ကောင်းနေတယ် ။ မင်ဒီရဲ့အစုတ်အယက်တွေက ခါတိုင်းပေးဘူးတာတွေထက်ပိုပြီးပီပြင်နေတယ် ။ “ အားအင်းအိုးအားအား” မင်ဒီရဲ့နို့နှစ်လုံးကို တအားညှစ်ကိုင်မိတယ် ။

သည်အတိုင်းကြာကြာအစုတ်ခံရင်ပြီးသွားနိုင်တယ် ။ မင်ဒီ့ကိုတော်ပြီလို့ပြောလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးထဲကလိင်တန်ကို အသာဆွဲထုတ်လိုက်မိတယ် ။ မင်ဒီကကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲအိပ်ချလိုက်တယ် ။ ပေါင်တန်သွယ်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကို အသာဆွဲဖြဲကားလိုက်တယ် ။ အမွွေးရှင်းထားတဲ့ပြောင်မို့နေတဲ့ မင်ဒီ့အင်္ဂါစပ်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းသားနီညိုညိုတွေက စိတ်တွေကိုတအားထန်ကြွစေတယ် ။ ဒီဖေါင်းကြွကြွအင်္ဂါစပ်ကို နမ်းရှုံ့ယက်စုတ်ဖို့တိုးကပ်လိုက်တဲ့အခါ မင်ဒီက “ မယက်နဲ့တော့လိုးချင်လှပြ ီ” လို့ပြောလိုက်တယ် ။ လက်ကိုဆွဲပြီးသူမကိုယ်ပေါ်ကိုတက်ခိုင်းတယ် ။ ပေါင်တန်တွေကိုလည်းအစွမ်းကုန်ဖြဲပေးတယ် ။ စိုရွွဲနေတဲ့မင်ဒီ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲကို လိင်တန်ထိပ်ဖိကပ်ချိန်လိုက်ပြီးဖိသွင်းလိုက်တော့ မင်ဒီ့အော်သံလေးထွက်လာတယ် ။

မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး တအားဖက်တွယ်လိုက်တာကိုခံရတယ် ။ “ အောင်မင်းဟာကအရင်ထက်ပိုကြီးလာသလိုဘဲ မင်းတခုခုများလုပ်ထားသလား……” လို့လည်း တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ပြောတယ် ။ “ ဘာမှလုပ်မထားပါဘူး” လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ လိင်တန်ကိုလည်းနောက်နည်းနည်းပြန်ဆုတ်ပြီး ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ “ အူးအပြည့်အသိပ်ဘဲအောင်ရယ်အားတကယ့်ဖီလင်ဘဲ” မင်ဒီ့ကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းအသွင်းနဲ့အထုတ်တွေ မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ မင်ဒီ့နုတ်ဖျားက “ အင်းအိုးအ ိုးအားအားအား” ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေညည်းငြူလာတယ် ။ ီနို့သီးဖုမာမာလုံးလုံးလေးေတွကိုစို့ယက်ပေးနေသလို လိင်တန်ကိုသွက်သွက်လေးထိုးထုတ်ပေးနေမိတယ် ။

မင်ဒီကသူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုအပေါ်ထောင်လိုက်ပြီး ဖင်တွေကိုလည်းကော့ပေးလာတယ် ။ “ ကြိုက်လားမင်ဒီ.” “ အင်းအင်ကြိုက်တယ်ကြိုက်တယ်အောင် လိုးလိုးထည့်စမ်းပါခပ်ပြင်းပြင်းလေး . .” စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်ထည့်ထောင်းသွင်းပေးမိတယ် ။ မင်ဒီရဲ့အော်ညည်းသံတွေကျယ်လောင်လာတယ် ။ သူရောကိုယ်ရောစိတ်ရောကိုယ်ပါ အပြိုင်အဆိုင်ဆွဲကြတာမို့ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲနှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူလိုပြီးခြင်းကိုတက်လှမ်းသွားကြရတယ် ။ ခဏတာအမောဖြေလှဲလျောင်းလိုက်မိပေမယ့် သီရိပြန်မလာခင်ထလိုက်ကြရင်ကောင်းမယ်လို့မင်ဒီကပြောပြီး လူးလဲထလိုက်တာကြောင့်သူလည်းထလိုက်ရတယ် ။ မင်ဒီရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားတဲ့အချိန် ဖုန်းလာလို့ကြည့်လိုက်တော့အဉ္စရာခေါ်တာဖြစ်နေတယ် ။

အ ဉ္စရာက “ ဘယ်တော့ ထပ်တွေ့ကြဦးမှာလဲ အောင်..” လို့ မေးတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ ငါတော့ ငါးရံ့နှစ်ကောင်တောင် မက ဖမ်းနေပြီလား..လို့ တွေးလိုက်မိတယ် ။ ပါးစပ်ကတော့ “ တွေ့ကြမယ် အ ဉ္စရာ.. မနက်ဖန် ဆိုင်ကို လာခဲ့ပါလား….” လို့ ပြောလိုက်မိတယ် ။ အ ဉ္စရာက သူ ဖုန်းခေါ်ပြီး ထပ် ချိန်းမယ် လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ ဒီနေ့ ဆိုင်မှာ မနက်ပိုင်း လူပါးသလောက် နေ့လည်ပိုင်းကို ရောက်လာတော့ လူစည်ကားနေတယ်။ ဆိုင်က သေနတ်ပစ်ခန်းမှာလည်း လူပြည့်နေတယ် ။ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကယ်ဗင် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက “ အောင်..မင်းဆီ လာလာနေတဲ့ အာရှမလေး နဲ့ တွေ့ဖြစ်သေးလား….” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ စကားစလာတယ် ။ “ တွေ့ဖြစ်တယ်…ဒီနေ့တောင် ချိန်းထားသေးတယ်….” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

ကယ်ဗင်က ဒီနယ်မြေက ရဲတယောက်ပေါ့ အချိန်ပိုင်း လာလုပ်နေတာ ။ တက် ကလည်း ကယ်ဗင်က သေနတ်ပြင်တတ်လို့ သဘောကျတယ် ။ မျက်နှာချိုပြီး လူတွေကို ရောတတ်ပြောတတ်လို့ ဆိုင်မှာ အသုံးဝင် အားကိုးရလို့ သူအားတဲ့အချိန်တွေ လာလုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးထားတာ ။ “ မင်းက စော်ကြည်ဘဲ ဘဲ အောင်…” လို့ ကယ်ဗင်က ပြောလိုက်လို့ “ မင်းကကောကွာ..ငါဖြင့် မင်း ရဲ့ ကားပေါ်မှာ ကောင်မလေးတွေ အမြဲ ပါပါနေတာ တွေ့နေတာဘဲ…” လို့ သူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်တဲ့အချိန် ဆိုင်ထဲကို အ ဉ္စရာ ဝင်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ “ ပြောရင်းဆိုရင်း မင်း အာရှမလေး လာနေပြီ . . . ” လို့ ကယ်ဗင်က ပြောတယ် ။ အ ဉ္စရာ ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာ ကပ်စတန်မာ သိပ် မရှိဘူး ။ ကယ်ဗင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ် ။

အ ဉ္စရာက “ မင်းကို ကြို ဖုန်းမဆက်ဖြစ်လိုက်ဘူး..အမေ့ ဖက်က အဒေါ်တယောက်နဲ့ ဖုန်းပြောနေလို့….”လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ “ အောင်..အပြင်ထွက် နေ့လည်စာ စားကြမလား”လို့ မေးတယ် ။ “ ကောင်းသားဘဲ…ဘာစားချင်လဲ. ..” လို့ ပြန်မေးလိုက်ပြီး ဟိုဖက်ကောင်တာမှာ သေ နတ်တလက်ကို ဖြုတ်နေတဲ့ တက်ကို “ ငါ အပြင်ထွက် စားလိုက်အုံးမယ်….” လို့ လှမ်းပြောလိုက်ပြီးခါးက သေနတ်နဲ့ အိတ်ကို ဖြုတ်…အံဆွဲထဲကို ထည့်လိုက်တယ် ။ လုပ်နေတာတွေ အ ဉ္စရာက သေသေချာချာ စူးစမ်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ် ။ “ အောင်..မင်းတို့တတွေ ဆိုင်ထဲမှာ သေနတ်တွေ ချိတ်ထားကြတာ….ကျည်ဆံကော ထည့်ထားလား..မောင်းကော တင်ထားလား….” လို့ မေးတယ် ။ အ ဉ္စရာက သေနတ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ မေးခွန်းတွေ မေးနေကျ ..။

ကျည်ဆံတော့ မဂ္ဂဇင်းထဲမှာ ရှိတာပေါ့..မောင်းတော့ တင်မထားပါဘူး . . လို့ ပြောပြ လိုက်တယ် ။ “ အရေးအကြောင်းဆို မောင်းတင်နေရမှာပေါ့….” လို့ ထပ်မေးတော့ “ အဟန့်အနေနဲ့သေနတ်ချိတ်ထားတာ ပါ….တကယ်တမ်း လိုမှ မလိုအပ်ဘဲ…..” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ကိုယ်လုပ်တာကို ကိုယ် ပြောပြတာပါ ။ ကယ်ဗင်လို ရဲတယောက်ကတော့ သူ့တာဝန်ချိန်မှာ ဖြစ်ဖြစ်တာဝန်ချိန် မဟုတ်ဘဲ အချိန်ပိုင်း အလုပ်လုပ်နေတဲ့ အချိန်ဖြစ်ဖြစ် ရဲတယောက်ရဲ့ အကျင့်အတိုင်း သေနတ်ကို မောင်းဆွဲတင်ထားပြီး မောင်းထိန်းခလုပ်ဘဲ ချထားလေ့ရှိတာဘဲလေ ။ ဆိုင်ထဲကနေ အ ဉ္စရာနဲ့ ထွက်ခဲ့ကြတယ် ။ အပြင်မှာ နေပူနေတယ် ။ ဝတ်ထားတဲ့ စွယ်တာလက်ပြတ်ကိုတောင် ချွတ်ချင်သွားတယ် ။

ဆိုင်ထဲမှာတော့ အဲကွန်းကြောင့် အေးစိမ့်နေလို့ ဆွယ်တာ ဝတ်ထားတာ ..။ “ ဘာသွားစားကြမလဲ…အောင် . . .” အ ဉ္စရာရဲ့ ကားလေးနဲ့ဘဲ ထွက်ခဲ့ကြတယ် ။ သူ့ကားထဲမှာ ရေမွွေးနံ့တွေ သင်းပျံ့နေတယ် ။ “ အမှန်အတိုင်း ပြောရမလားဟင် . .” “ ပြောလေ..ဘာလဲ…..” “ နေ့လည်စာ မစားချင်ဘူး . . ” “ ဟင်..မဆာဘူးလား..မနက်က ဘာစားထားလို့လဲ..တနာရီတောင် ထိုးနေပြီ . . ” “ စားဖို့ထက် မင်းနဲ့ဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်နေတာ …” “ အို . . ” အ ဉ္စရာက ပြုံးသွားတယ် ။ “ ဟွန့်..သူကတော့ ကဲလာပြီ . . ” “ တကယ်…ခဏလေး ဖြစ်ဖြစ် သွားတွေ့လိုက်ကြရအောင်လား.. .” “ အို..မကဲနဲ့ကွာ…” “ လာပါ..ဒီနားမှာ ဟောလီးဒေးအင်း ရှိတယ် … သွားလိုက်ရအောင် ..” “အောင် မကဲလာနဲ့ကွာ….” လို့ ပြောပေမယ့် ဟိုတယ်ရှေ့လည်း ရောက်ရော။

သူ့ကားကို ကွေ့ချ ဝင်သွားလိုက်လို့ “ မကြာခင်..စားရတော့မယ် ” ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက ဖွား ဖက်တော် လက်နက်က ဒိန်းကနဲ တောင်မတ်သွားရတယ် ။ အ ဉ္စရာကို နောက်တခါကျရင် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ ဆွဲပစ်လိုက်မယ် လို့ မှန်းထား တေးထားခဲ့တာတွေကို လက်တွေ့ အကောင်အထည် ဖေါ်ရတော့မယ် ။ မနေ့ကဘဲ မင်ဒီနဲ့ အပြတ် ဆွဲထားခဲ့ပေမယ့် အောက်က ငတိက မစားရတာ ကြာနေတဲ့အတိုင်း တခါခါ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတယ် ။ အ ဉ္စရာက ကားထဲမှာဘဲ ထိုင်ကျန်ရစ်ပြီး…“ ရယ်ဒီ ဖြစ်ရင် လာခေါ်လိုက်…” လို့ ပြောတယ် ။ ဟိုတယ်ထဲကို အတူတူ မဝင်ချင်ဘူး တဲ့ ။ လာဖြုတ်ကြတယ် ဆိုတာကို သူတို့ သိလို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်လိမ့်မယ်…” လို့ ပြောတယ် ။ အခန်းတခန်း ရမလား လို့ ကောင်တာက ကောင်မလေးကို မေးလိုက်တော့….။

ရပါတယ်..ဘယ်နှစ်ရက်နေမှာလဲ. .. လို့ ပြန်မေးတယ် ။ “ အချိန်ပိုင်းဘဲ နေဖြစ်မှာ ” လို့ ဖြေလိုက်တော့ ကောင်မလေးရဲ့မျက်နှာက တမျိုး ဖြစ်သွားတယ် ။ ဒီဘဲ စော်လာဖြုတ်တာဘဲ ဆိုတဲ့ အကြည့်မျိုး ။ အခန်းသော့ရပြီးတော့ အဝင်တံခါးပေါက်ကနေ ပြန်မထွက်ဘဲ ဟိုတယ်ရဲ့ ဘေးပေါက် တံခါးအသေးလေးကို အသာဖွင့်ပြီး ကားထဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ အ ဉ္စရာကို လက်လှမ်းပြပြီး ခေါ်လိုက်တယ် ။ အ ဉ္စရာ ရောက်လာတယ် ။ ဟိုတယ် စင်္ကြန်ကနေ အဝင် လော်ဘီကောင်တာ ဖက်ကို မသွားဘဲ တဖက်ခြမ်းက ဓါတ်လှေခါးနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို တက်လိုက်ကြတယ် ။ သုံးထပ်က ဟိုတယ်အခန်းလေးထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ သူ အ ဉ္စရာရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်မိတယ် ။ အ ဉ္စရာကလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ ပြန်ကိုင်တယ် .. ဖင်ကိုတော့ မဟုတ်ဘူး ။

ပေါင်ကြားက မာငေါနေတဲ့ ဖွားဖက်တော် ဆီကို ..။ “ အို့….မာထွားနေပြီ …ခိခိ…ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီဘဲ …” လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ ဖင်ထယ်ထယ်ကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်နေမိတယ် ။ “ ခဏနေအုံး….ရေချိုးခန်း ဝင်လိုက်အုံးမယ် . . ” အ ဉ္စရာက သူ ဘာဂျာသမား ဆိုတာ သိလို့ အရင်ဆုံး သန့်ရှင်းရေး ဝင်လုပ်တာ ဖြစ်မယ် လို့ စဉ်းစား မိရင်း ပြုံးလိုက်မိတယ် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်နေရင်း အ ဉ္စရာကို ဒီကနေ့ ထမင်းစားရုံ လောက်ဘဲ တွေ့ကြတာလို့ ထင်ထားခဲ့ရာက ဟိုတယ် ရောက်လာပြီး ဖြုတ်ဖြစ်သွားခဲ့တာကို ကျေနပ် သဘောကျနေမိတယ် ။ ရေချိုးခန်း တခံခါး ပွင့်လာတဲ့အချိန် တံခါး အနောက်ဖက်မှာ ရပ်စောင့်နေလိုက်တယ် ။ အိုး..သူလည်း အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပြီး မျက်နှာသုတ်တဘက်ကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ထားပြီး ထွက်လာတာ …။

အနောက်ကနေ ဗြုံးကနဲ သိမ်းဖက်လိုက်လို့ “ အိုး…” ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ လန့်အော်လိုက်တယ် ။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတာကို တအံ့တသြ ကြည့်လိုက်ပြီး…“ ဟာ….ရယ်ဒီကို စောင့်နေတာပါလား..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က တဘက်အဖြူကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆွဲခွာပစ်လိုက်မိတယ် ။ ကုတင်ပေါ်ကို အတူတူ လှမ်းတက်လိုက်ကြရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း လျာချင်း ထိတွေ့လိုက်ကြပြီ ။ ဆူကော့နေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အငမ်းမရ လှမ်းကိုင်လိုက်မိတယ် ။ သူ့လက်ကလည်း မတ်မတ်တောင်နေတဲ့ဒုတ်ပေါ်ကို ရောက်လာတယ် ။ တယောက်နဲ့ တယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြရင်း လျာချင်း ကလိနေမိတယ် ။ “ ငါလည်း မင်းနဲ့ ဒီလိုမျိုး တွေ့ချင်နေမိတယ်..အောင်…. ညဖက် အိပ်လို့တောင် မပျော်ဘူး…သိလား…” လို့။

အသံတုန်တုန်နဲ့ ပြောလိုက်ပြီး ဒုတ်ရဲ့ ထိပ်ပိုင်း အထစ်ကို ကျကျနန ပွတ်ကြည့်နေတယ် ။ “တအား ယားနေပြီကွာ….ယက်ပေးမနေနဲ့တော့..တခါထဲ ထည့်ဆောင့်ပေးတော့….” ဆောင့်လိုက်ကြတာ ဒလကြမ်းဘဲ ။ ကိုယ်ကဆောင့် သူက ကော့ပေး ။ အပြတ်ကို တက်ညီလက်ညီ ဆွဲတဲ့ ပွဲကြမ်းတပွဲ …။ “ အိုး…အိုး…..အား….အား ….အား…..လိုး….လိုး.. …တအားလိုး……အား…ကော င်းတယ်….ဆောင့်…ဆောင့်. .. ဆောင့်ပေး…..လိုး….လိုး ….မြန်မြန်…..မြန်မြန်. ….တအား…တအား……..အား ….အား…ဟား….အား…ရှီ း……..” သူ့အသံတွေက ကျယ်လောင်လွန်းနေတယ် ။ တဖပ်ဖပ် တစွပ်စွပ် အသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ အ ဉ္စရာ တအား ကော့ပေးပြီး သွေးရူးသွေးတန်းတွေ အော်ဟစ်ညည်းတွားလာတယ် ။

အရမ်းဆောင့်ဖို့ မြန်မြန်ဆောင့်ဖို့ တောင်းဆိုလာတယ် ။ ဒါကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူ ပြီးခါနီးလာပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်တယ် ။ သူ့တောင်းခံချက်တွေကို လိုက်လျောဖြည့်ဆည်း ပေးဖို့ လတ်တလော ဆောင့်နေတဲ့ အရှိန်အဟုန်ကို တိုးမြှင့်လိုက်တယ် ။ အ ဉ္စရာက အောက်ပေးကောင်းရုံတင် မကဘူး…အတွင်းထဲကနေ ဆွဲညှစ်ပေးနေတာကြောင့် ဆောင့်ရတာ အရသာတအားကောင်းနေတယ် ။ သူမပြီးသေးခင် ကိုယ်ပြီးသွားမှာကိုတောင် စိုးနေရတတယ်။ “ အား..ပြီးတော့မယ်…..ဆောင့်ဆောင့်….အိုး……အိုး. …..အား…..ဆောင့်……” ခြေထောာက်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ပြီး ခေါင်းလေးရမ်းခါလို့။

အော်ညည်းနေတဲ့ အ ဉ္စရာဟာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် မကြာခင်မှာဘဲ ပြီးသွားပါတော့တယ် ။ ဆန့် ငက်ဆန့်ငင်နဲ့ တုန်ခါပြီး လမ်းဆုံးကို တက်ရောက်သွားတဲ့ အ ဉ္စရာရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပူးစုထောင်ပြီး ဆက်ဆောင့်လိုက်တာ ခဏချင်းမှာဘဲ တအားကောင်းသွားပြီး သုတ်ရည်တွေ တအား ပန်းထွက်ပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတယ် ။ အ ဉ္စရာလည်း ခွေခွလေး အိပ်နေတယ် ။ အိမ်သာခွက်မှာ သေးပေါက်ရင်း အ ဉ္စရာရဲ့ ပစ္စည်းကသူ့တန်ဆာကို ညှစ်ဆွဲယူပေးခဲ့တာကို ပြန်စဉ်းစားရင်း သဘောကျနေမိတယ် ။ သည်လို ညှစ်ဆွဲအားပေးတတ်တဲ့ မိန်းမ မျိုးနဲ့ ကြုံခဲတယ်လေနော့ …… ပြီးပါပြီ။