ကြွေမနွမ်းတဲ့သဇင်ပန်း (အောစာအုပ်)

ပုံမှန် အောဝတ္ထုလိုမဟုတ်ဘဲ..Real life ပိုဆန်သည် – မနက်ခင်းတစ်ခုမှာ ဖုန်းကနှိုးစက်အသံနှင့်အတူ ဆုဆုတစ်ယောက်နိုးလာခဲ့သည် ဘေးမှာ ယောက်ျားဖြစ်သူ မောင်သန့်စင်တစ်ယောက်ကတော့ အိပ်မောကျလျှက်… ညက မောင်တစ်ယောက် ဘယ်အချိန်အိပ်ယာဝင်လဲတော့ ဆုဆု မသိပါ..မောင်က စာရေးဆရာ တစ်ယောက်ပီပီ သူစိတ်ကူးရရင် ရသလို ညနက်တဲ့ အထိ စာရေးလေ့ရှိတယ်လေ။ ဆုဆုကတော့ ကုမ္မဏီ ဝန်ထမ်းဆိုတော့ အိပ်ချိန် ထချိန် မှန်တာပေါ့… မောင်နဲ့အတူ အိပ်ယာဝင်ချိန် မတူတာ တော်တော်ကြာခဲ့ပြီလေ… နိုးသည်နှင့် အိပ်ယာထ ရေချိုး အလှပြင်.. မောင့်အတွက် မနက်စာပြင်ပေးကာ အိပ်နေတဲ့ မောင့်ကို အနမ်းတစ်ချက်ပေးပြီး အိမ်ကထွက်လာခဲ့သည်.. ။

ရန်ကုန်မြို့ကားပိတ်တာကြောင့် အိမ်ကကားတောင် မစီးဖြစ်တော့ပါဘူး အတွေးများတဲ့ ကျွန်မအတွက် ရုံးသူရုံးသားတွေနဲ့ အတူ ဖယ်ရီစီးတာ ပိုအဆင်ပြေတယ်လေ။ အခုနောက်ပိုင်း သတိထားမိလာတာ တစ်ခုက ကျွန်မ လမ်းလျှောက်သွားတိုင်း မသိမသာ လိုက်ကြည့်ကြတဲ့ အမျိုးသားတွေ များလာတာကိုပဲ.. များရင်လဲ များချင်စရာ ဒီနှစ်ပိုင်းမှ ကျွန်မရဲ့ ရင်သားတွေ တင်ပါးတွေ ပိုပြီးတင်းကားလာတယ်လေ။ မောင်နဲ့ ပုံမှန်မဆက်ဆံ ဖြစ်လို့လား.. ဆက်ဆံတိုင်းလဲ မောင်ကအပြီးမြန်ပြီး.. ကျွန်မ အာသာမပြေပဲ ကျန်ခဲ့ရတာ များလို့များလား မသိတော့ပါဘူး ။ မောင်က အရက်ကလဲ ပုံမှန်သောက် ၊ဆေးလိပ်ကလဲ လက်ကမချဆိုတော့ ညှားခါစက လို မသန်မာနိုင်တော့ဘူးဆိုတာတော့ သတိထားမိလာတယ်။

ဒါကို ကိစ္စမရှိပါဘူးလေဆိုပြီး စိတ်ထဲမှတ်ထားပေမဲ့ အသက် 28 ရွယ်ကောင်းပီပီ တစ်ခါတစ်ရံသွေးသားကတော့ တောင့်တမိတာပေါ့ ။ အတွေးတွေများနေလိုက်တာ ရုံးရှေ့ရောက်လို့ ဖယ်ရီကားတုန့်ခနဲ့ ဘရိတ်အုပ်မှပဲ အသိဝင်တော့တယ် “မမဆု ဆင်းမယ်လေ..ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ဘာလဲ ရုံးမရောက်သေးဘူး ယွကျားကို သတိရနေပြီလား ခစ် ခစ်” ရုံးက ဆုဆုလက်အောက်က စူပါဘိုက်စာမလေး သီရိက လှမ်းစသည်.. ဆုဆုနဲ့ သီရိနဲ့က ညီအမတွေလို ခင်ကြတယ်လေ ဆုဆုဘာမှပြန်မပြောဖြစ် ရယ်ကျဲကျဲလေး ပြုံးပြပြီးတော့ ကားပေါ်ကဆင်းခဲ့သည်။ ရုံးရောက်တော့ အိမ်ကကိစ္စတွေ မေ့သွားပြီး အလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ လုံးပန်းရတော့တာပေါ့ ။

ရုံးမှာက GM ပြီးရင် ကျွန်မက ရာထူးအရ အကြီးဆုံးပဲလေ..။ရာထူးကြီးပေမယ့် အထာကြီးနဲ့ မနေတတ်တဲ့ ကျွန်မကို တစ်ရုံးလုံးက ဖြူဖြူစင်စင် ခင်မင်ကြပါတယ် ။ မဖြူစင်တာကတော့ GMကြီး ဦးနေဝင်းပါ ။သူ့ရဲ့ အကြည့်တွေကို ကျွန်မသဘောပေါက်ပါတယ်။တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်မတင်တွေ ရင်တွေကို ခိုးကြည့်လေ့ ရှိတယ်လေ။ သူ့အကြောင်းက ကြားဖူးနားဝရှိပြီးသားပါ ။ မိန်းမကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် စားနေကြ ကြောင်ပါးကြီးလေ။ ဒါပေမဲ့ အလုပ်သဘောအရ အဆင်ပြေအောင်တော့ ပတ်သတ်နေရတာပေါ့ ။

အခန်း(2) သောကြာနေ့ ည၊မနက်ဖြန်လဲ ရုံးပိတ်တော့ မအိပ်သေးပဲ လင်တော်မောင် စာရေးတဲ့ဘေးမှာ ထိုင်ရင်း ချွဲဖို့ ချောင်းနေသည် ။ လင်တော်မောင် ကတော့ စာထဲ စိတ်ရောက်နေရင် ကျန်တာဘာမှသိတော့…။ ဒီအတိုင်းဆို မဖြစ်တော့… လင်တော်မောင်ရဲ့ ကျောဖက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည် ။ “မောင် မောင့်” “အွန်း” “ဘာအွန်းလဲ..မောင်နော် ဆုဆုကို ဂရုလဲ မစိုက်ဘူး ဘာလဲ မချစ်တော့ဘူးလား” အဲ့တော့မှ မောင်ကရယ်ကျဲကျဲဖြင့် “မဟုတ်ရပါဘူး ဆုရယ် မောင်ကစာမူတွေ အရေးကြီးနေလို့ပါ” “မရပူးကွာ ဂရုမစိုက်တာက ဂရုမစိုက်တာပဲ မိန်းမ ရုံးပိတ်တာကို မိန်းမနဲ့ အတူမနေချင်ဘူး” “ငင် အခုလဲ အတူနေနေတာပဲလေ မိန်းမရဲ့”

“မတူဘူးလေ လူကို ဘေးနားထားပြီးသူက စာရေးနေပြီးတော့ “ “ကဲ အဲဲဒါဆိုလဲ ခဏစောင့် ဒါလေး လက်စသတ်လိုက်အုံးမယ် “ “ဟွန့် ပြီးရော” ဆိုပြီး နောက်ကနေသိုင်းဖက်ရင်း မောင့်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို လက်ကိုလျှိုသွင်း လိုက်သည်။ မောင့်ရဲ့ မတောင်တဲ့လီး အခွေလိုက်လေး ကို အုပ်ကိုင် လိုက်သည်။ မောင်တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ “ဘာလဲမောင် မကိုင်ရဘူးလား” “မဟုတ်ပါဘူးကွာ ကိုင်ပါ ကိုင်ပါ” ခဏနေတော့ မောင့်ရဲ့ လီးလေး ခပ်မာမာလေး ဖြစ်လာသည်။ ဆုဆုလည်း မောင်စာရေးနေတဲ့ လက်တော့ကို လှမ်းပိတ်ချလိုက်ပြီ မောင့်ကို ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်သည် ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး မောင့်လီးကို ငုံလိုက်သည်။

လျှာဖျားလေးဖြင့် ဒစ်ထိပ်ကို ကစားပေးသည် ။ “ကဲ ငါ့မိန်းမက စားချင်တာမစားရလို့ ဂျီကျနေတာပဲ “ လို့ ပြောပြီး ကျမ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ 69 လုပ်မယ်ကွာဆိုပြီး ကျွန်မကို သူမျက်နာပေါ်ခွခိုင်းပြီး အဖုတ်ကို ယက်ပါတော့သည်။ အဖုတ်မှာ နွေးထွေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို စတင်ခံစားရတော့သည်။ “အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်” ကျွန်မအရှိန်တွေ အရမ်းတက်လာပြီ… အထည့်ခံချင်လာပြီ.. မောင့်လီးလဲ တောင့်တင်းလာပြီ ။ ထည့်ကြစို့ကွာ လို့ ပြောမယ်ရှိသေးတယ်.. “မောင်ပြီးတော့မယ် အား အား “ “ဟင့်အင်း မောင်ထိန်းထားအုံးလေ “ ဆိုပြီး ဆက်မစုပ်ပေးဘဲ ပါးစပ်အပြင် ထုတ်လိုက်တာတောင် မမှီတော့ပါ မောင့် လရည်တွေ ပန်းထွက်လာခဲ့ပြီ ။

ဆုဆု စိတ်ညစ်သွားပြီလေ.. မောင်ကတော့ ပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ဆုဆုကို ပက်လက်လှန် ပေါင်ကို ဖြဲပြီး ဂျာပေးပါတယ်။ ဆုဆုလဲ ခဏနေတော့ မောင့်ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး မောင့်မျက်နာကို အဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်ထားရင် ပြီးသွားပါတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ မောင်လဲ မောပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ် ။ အိပ်မပျော်နိုင်တာက ဆုဆု.. ခုနပြီးသွားပေမယ့် တစ်ခုခုလိုအပ်နေသလိုမျိုးကြီး ခံစားနေရတယ်။ အလိုးခံမယ်လို့ တွေးပြီး လီးတောင်မထည့်ဖြစ်လိုက်တဲ့ အဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်နေမိရင်း တစ်ခုခုကို တောင့်တမိနေတော့သည်။

အခန်း(3) အခုလို မောင်လက်ဆောင်ရတဲ့ နာမည်ကြီးဝိုင်ပုလင်းတွေကို မောင်နဲ့အတူ TV ကြည့်ရင်း သောက်ရတာ ဆုဆုအတွက် ကြည်နူးရတဲ့ အချိန်တွေပါပဲ ။ မောင့် တပည့်တွေ ၊စာဖတ်ပရိတ်သတ်တွေက မောင့်ကြိုက်တတ်မှန်း သိလို့ လက်ဆောင်ပေးလေ့ရှိတယ်လေ…။ ” ဆုဆု… ဆုဆု… မိန်းမလေးရေ” ဇတ်ကားထဲ မူးမူးနဲ့ မြောနေတော့ မောင်ခေါ်တာ ချက်ချင်းမကြားမိ ၊သုံးခါလောက်မောင်ခေါ်တော့မှ..” ဟင် ဘာလဲ ပြောလေမောင် “ ” မောင်တို့ ဇာတ်ကားပြောင်းကြည့်ရအောင် “

” အာ မောင်ကလဲ ဒီကား ကောင်းခန်းရောက်နေပြီ ဟာကို ဘာကားကြည့်မလို့လဲ “ ” ဟိုကားလေ မိန်းမရဲ့…ဟိုကား..ဟီး” အဲ့လောက်ဆို ကျွန်မ သဘောပေါက်ပြီလေ. ကြည့်မှာပေါ့ ဘယ်ငြင်းလိမ့်မလဲ.. ကြည့်ရင်းနဲ့ မောင်စိတ်ထ လာရင် ကျွန်မ လိုအင်တွေ ဖြည့်စီး ပေးမှာလေ.. ။ ကျွန်မသဘောတူလိုက်တော့ မောင်က ဇာတ်ကားပြောင်းဖွင့်ပေးတယ်… ဆိုဖာပေါ်မှာ မောင်က မှီရင်း ကျွန်မကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားတယ် ။ဝိုင်မူးနေတဲ့ အရှိန်နဲ့ ဇာတ်လမ်းထဲက ခမ်းကြမ်းကြမ်းလိုးကွက်တွေကြည့်ရင်း မောင်ကလဲ အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်း တင်ပါးကြားကနေ ပွတ်ပေးနေတော့ အဖုတ်လေးလဲ အရည်စိုလာတော့တာပေါ့ ။

ဆုဆု သတိထားမိတာ တစ်ခုက အခုကြည့်နေတဲ့ အပြာကားက အရင်ကြည့်နေကျကားတွေလို မဟုတ်ဘဲ ထူးခြားနေတာကိုပဲ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ အမျိုးမျိုး ဆက်ဆံ နေတာကို ကုတင်ဘေးမှာ တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်က Show တစ်ခုကြည့်သလို ထိုင်ကြည့်နေတာကိုပဲ… ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ အလိုးခံနေတဲ့ မိန်းမက ဖီးတက်နေတဲ့အကြည့်တွေနဲ့အတူ ကုတင်ဘေးက ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ တခြားယောက်ျားကို လှမ်းလှမ်းကြည့်နေတာ ဘာသဘောလဲ… ဆုဆုနားမလည်တော့ဘူး ။ ” မောင် ဒီကားကဘယ်လိုကြီးလဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုက်ဆံပေးခေါ်လိုးခိုင်းပြီး ဘေးကဟိုလူက sex show ကြည့်တဲ့ သဘောလား”

ကျွန်မအဲ့လိုမေးတော့ မောင်ကရယ်ကျဲကျဲဖြင့် ” မဟုတ်ဘူး ဆုရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ အလိုးခံနေတဲ့ စော်က ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ဘဲရဲ့ မိန်းမ” ဆုဆုအရမ်းအံသြသွားသည်။ ” ဟင် ဟုတ်လို့လား မောင်ရယ် မဖြစ်နိုင်တာကို ဘယ်သူက သူ့မိန်းမကို အဲ့လိုလုပ်မှာလဲ “ “တကယ်ပြောနေတာ မိန်းမရဲ့ မယုံရင် နောက်တစ်ကားပြောင်းပြမယ် ကြည့်” မောင်နောက်တစ်ကား ပြောင်းပြတော့လဲ ထိုနည်းအတိုင်းပင်… ဒီတစ်ကားကျမှပိုဆိုး ကုတင်ပေါ်က ဘဲက ကုတင်ဘေးက ဘဲထက် လီးတော်တော်ပိုကြီးသည်။ အဖုတ်ထဲကို ဝင်ထွက်နေတာကို အနီးကပ်ရိုက်ပြတော့ တော်တော်ကြီးကို ပြည့်ကျပ်ပြီး အဖုတ်မှာ ဖောင်းပြီး အယ်ထွက်နေတာ။

မောင်ပြောတဲ့ အတိုင်းဆို ယောက်ျားဖြစ်သူက သူ့မိန်းမကို ပိုးစိုးပက်စက်လိုးနေတာကိုပင် ထိုင်ကြည့်ပြီး သူ့လီးလေးကို ဂွင်းတိုက်နေလိုက်သေးသည်။ “သူတို့ဘာလို့ အဲ့လိုလုပ်ကြတာလဲ ဟင်” “မောင်ပြောပြမယ် ဆုရဲ့ အဲ့ဒါကို cuckold လို့ခေါ်တယ်” “Cuckold” ဆုဆု နှုတ်ခမ်းလေးမှ ရေရွတ်မိသွားသည်။ ”ဟုတ်တယ် ဆုရဲ့ ယောက်ျားလုပ်သူက အပြည့်အဝ မတောင်တာမျိုး ၊သူ့မိန်းမကို အသစ်အဆန်း ခံစားမှု ပေးချင်တဲ့ စိတ်မျိုးဖြစ်လာကြာရင် အဲ့လို cuckold feel ဖြစ်လာကြတာ” ဆုဆု မောင့်စကားကို ကြားတော့ အနည်းငယ် သဘောပေါက်လာသည်။မြှားဦးက သူ့ဘက်လှည့်လာပြီဆိုတာ ရိပ်မိသယောင်ဖြစ်လာသည်။ “

”မောင်နော်… မောင်ကတော့ ဆုဆုကို အဲ့လို မလုပ်ခိုင်းရဘူးနော်…ဆုဆုလက်မခံ ဘူးနော်..” “ဆုရယ် ဆုကိုမောင်က မဖြည့်စီး နိုင်တာ ကြာပြီဆိုတော့ ဆုကို မတူတဲ့ အထိအတွေ့တွေနဲ့ အထွတ်အထိပ် ရောက်စေချင်တာပါ… ဆုလေး အရမ်းကောင်းနေတာမျိုးကို မောင်က ကြည့်ချင်မိတာပါ” “”မောင်လဲ ဆုကိုမချစ်ဘူးလား” “ချစ်တာပေါ့ ဆုရယ်.. ချစ်လို့ အခုလိုစီစဥ်ကြည့်ချင်တာပေါ့…ပြီးတော့ ဒါက အချစ်နဲ့မှ မဆိုင်တာ sexသီးသန့်ပဲလေ” ဆုဒေါသ နည်းနည်းထွက်လာပြီ။လင်ယောက်ျားဆိုတာ မိမိတခြားသူနဲ့ တွဲသွားတွဲလာလုပ်ရင်တောင် အူတိုရမှာလေ၊အခုတော့မောင်က…..။ဆုဆုတွေးရင်း ဝမ်းနည်းဒေါသထွက်လာသည်။

“တော်ပြီမောင် မောင်ဘယ်လိုပြောပြော.. မောင်သိထားဖို့က ဆုကမိန်းမပျက်မဟုတ်ဘူး.. မောင်မတောင်ရုံမကလို့ လီးမရှိတော့ရင်တောင် ဆုဂရုမစိုက်ဘူး..ပြီးတော့ မောင်က ဆုကိုတန်ဖိုးမထားဘူး” ပြောရင်းနဲ့ ဝမ်းနည်းလာမိသည်။မောင်က ငါ့ကိုတန်ဖိုးမထားတဲ့ ယောက်ျားပဲလား။ မောင့်ကိုလဲ ဘာစကားမှထပ်မပြောဖြစ်တော့ ။ ဒီနေ့ညတော့ စိတ်တွေရှုပ်ရှက်ခက်စွာဖြင့် အိပ်ယာဝင်ခဲ့သည် ။ မောင်ကတော့ ဧည့်ခန်းက TV ရှေ့မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေသတဲ့။

အခန်း(4)
အခုဆို မောင်နဲ့ စကားမပြောဖြစ်ကြတာ တစ်လနီးနီးရှိလာခဲ့ပြီ။ မောင့်ရဲ့ ဆုအပေါ်ထားတဲ့ စိတ်ကို သိပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း မောင်နဲ့ မျက်နာချင်းလဲ မဆိုင်ချင်တော့ ။ မောင်ကလဲ သူ့အပြစ်သူ သိနေတာပဲလား ၊ ဆုကို စကားလာမပြောရဲတာပဲလား မသိ နှစ်ယောက်သား မပြောမဖြစ် ကိစ္စမှလွဲလို့ ခပ်တန်းတန်း နေဖြစ်ကြသည်။ အတွေးတွေနဲ့ မြောနေတာ ရုံးခန်းတံခါး ဖွင့်သံကြားမှ အတွေး လက်စပြတ် သွားသည်။ ရုတ်တရက် ရုံးခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာသူကို ကြည့်မိပြီး အံအားသင့် သွားသည်။ ဟင် သူ….သူက? ? သေချာပါ သည် ။ကျောင်းတုန်းက ဆုကို အသေအလဲ ကြိုက်ခဲ့ပြီး ချစ်ခွင့်ပန်ဖူးသည့် ကိုကောင်းခန့် ။

သူလဲ ကျွန်မကို တွေ့တော့ အံအားသင့်စွာဖြင့် ကျွန်မရှေ့ တန်းတန်း လျှောက်လာပြီး… “ဟင် ဆုနွေဦး မလား… “ဟုတ်ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်.. ကျွန်မလဲပြုံးပြပြီး ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။ “ဟာ ဗျာ အခုလိုပြန်တွေ့မယ်တောင် မထင်မိခဲ့ဘူး… “ဟုတ် ဟုတ်.. “ကျွန်မ ရင်ခုန်သံတွေမြန်နေသည်။ ကျောင်းတုန်းက သူပေးတဲ့ ရည်းစားစာကို ဆွဲ ဖြဲ ပစ်ခဲ့တာတွေ။ အဆိုးဆုံးက မော်ကွန်းထိန်း ရုံးခန်းနဲ့ တိုင်ခဲ့တာတွေ .. ခေါင်းထဲပြန်ပေါ်လာပြီး သူ့ကို ရဲရဲမကြည့်ရဲပဲ မျက်နာတစ်ခုလုံး ပူထူသလို ခံစားနေရသည်။ “ဒါနဲ့ ကိုကောင်းခန့်က ဒီကို ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ရှင့်… အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ အတွင်းအခန်းထဲမှ GM ဦးနေ ထွက်လာပြီး၊ “ဟာ မောင်ကောင်းခန့် ရောက်နေပြီလား… အားနာလိုက်တာကွာ..

မင်းကိုတောင် ထွက်မကြိုလိုက်နိုင်ဘူး.. “အာ ရပါတယ် ဦးရယ် အဲ့လောက်မလိုပါဘူး… “ဒါနဲ့ ဆုဆုရေ ဒီတစ်ယောက်က ရုံးချုပ်ကနေ ဒီကို စစ်ဆေးရေးလာဖို့ ရှိတယ် တစ်ယောက်လေ… “သြော် ဟုတ်ကဲ့… ဆိုပြီး ဦးနေရှေ့မှာ ကိုကောင်းခန့်ကို ထပ်မံပြုံးပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဦးနေနဲ့ ဦးနေရုံးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့မှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ နောက်နေ့တွေလဲ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ဖြတ်သန်းနေခဲ့သည်။ အစက.. အမေရိကန်မှာ ရှိတဲ့ ဆုဆုတို့ ရုံးချုပ်ကနေ တစ်ယောက်လာမယ်ဆိုတော့ နိုင်ငံခြားသားပဲ ထင်ထားခဲ့တာ။ အခုလိုမထင်ခဲ့။ကိုကောင်းခန့်က အမေရီကန်မှာ ကျောင်းတတ်ပြီးနောက် ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်ဝင်ခဲ့တာတဲ့။

ပြီးတော့ အမေရိကန် နိုင်ငံသား ခံယူထားတာတဲ့။ ဒီအကြောင်းတွေကို ကိုယ်တိုင်မစုံစမ်းပေမဲ့ သီရိတို့ အုပ်စု တွတ်ထိုးနေတော့လဲ ကြားနေရသည်။ အခုချိန်မှာတော့ ကိုကောင်းခန့်က ရုံးမှာ ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်ဖြစ်နေတာပေါ့။ တစ်နေ့ အလုပ်တွေများလို့ အချိန်ပိုဆင်းရနေရသည်။ နှစ်ချုပ်စာရင်းတွေက မပြီးသေး။ ပြီးလျှင် ကိုကောင်းခန့်ဆီ တင်ပြရမည်။ တောက်ကြာ သူ့ ဂွင်ထဲရောက်ပြီဆိုပြီး ကိုယ့်ကို ဟောက်နေမှ….။ ငါ့တာဝန်ကျေမှရမယ်ဆိုပြီး ဆုဆု ကွန်ပြူတာကနေ မခွာနိုင်ဖြစ်နေသည်။ထိုစဥ် ကိုကောင်းခန့် ဆုဆု စားပွဲရှေ့သို့ရောက်လာသည်။ “ဆုဆု…. “ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ “သူများတွေတောင် ပြန်ကုန်ပြီနော်..

အလုပ်တွေကြိုးစားလှချည်လား.. ညနေစာ စားချိန်တောင်.. ကျော်နေပြီနော်… “ရပါတယ် ကိုကောင်းခန့်ရယ်… ကိုယ့်တာဝန်ပဲ အချိန်မှီပြီးရမှာပေါ…တော်ကြာ အထက်လူကြီးက ဆူနေမှဖြင့် အဲ့စကားက သူ့ကိုရည်ရွယ်ပြီး ပြောတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပြီး.. ။ “ဟ ဟား ..ဆုဆုရယ် ..အကိုက us ပြန်မယ့်ရက် ရွှေ့သွားပါပြီ.. အဲ့လောက်အလျင်မလိုတော့ပါဘူး… အဲ့ဒါဆိုလဲ ပြီးရောဆိုသည့် အကြည့်ဖြင့် ပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။ပြီးတော့ ရင်းနှီးတဲ့သူတွေပဲ ခေါ်လေ့ရှိတဲ့ ဆုဆု လို့ သူခေါ်တော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုး ဖြစ်သွားသည်။ “အရမ်းအရေးမကြီးရင်လဲ ကျွန်မ ရုံးဆင်းပြီး ပြန်တော့မယ်လေ..မနက်ဖြန်မှ ဆက်လုပ်ရင် ရတယ်မလား..

“ရပါတယ် ဆုဆုရယ် ပြန်ပါ.. သဘောပါပဲ.. ဆုဆု ပြန်ဖို့ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းနေတုန်း ရှိသေးတယ်.. ကိုကောင်းခန့် အနားကို ထပ်ရောက်လာသည်. “ဒါနဲ့ ဆုဆု ဗိုက်ဆာနေပြီမလား.. အကိုကလဲ တစ်ခုခု သွားစားမလို့.. ဆုဆုကိုဝယ်ကျွေးရပါစေ… “ရပါတယ် နေပါစေ…ကိုကောင်းခန့် “ဆုဆုကလဲ အလုပ်ကြိုးစားတဲ့ ဝန်ထမ်းကို ဆုချတဲ့ သဘောပါ… အမှန်တိုင်းပြောရင် ဆုဆုဗိုက်တော်တော်ဆာနေပြီလေ။ “လာပါဆုဆုရယ် ဆိုင်က နီးပါတယ်… သူထပ်ပြောသည်နှင့် ကျွန်မလဲ ငြင်းမနေတော့ပါ.. ပြီးတော့ အခုခေတ်မှာ ယောကျ်ား တစ်ယောက်နဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက် ညစာ အတူစားသည်မှာ အထူးအဆန်း မဟုတ်ဟု သတ်မှတ်လိုက်မိသည်။

သူခေါ်သွားတဲ့ ဆိုင်က ရုံးနဲ့ နီးပေမယ့် ဆုဆုမရောက်ဖူးခဲ့.ရန်ကုန်မြို့ ရဲ့ အထပ်မြင့် အဆောက်အဦးတစ်ခုရဲ့ အပေါ်တွင်ဖြစ်ပြီး ရွှေတိဂုံ ဘုရားကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ တစ်နေ့ကုန် ပင်ပန်းထားတဲ့ ဆုဆုတောင် ပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွားသည်။ ဒီနေ့ရာကို မောင်နဲ့ လာရရင် ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိသွားသည်။ပြီးတော့ ရုတ်တရက် မောင်ပြောတဲ့ cuckold ဆိုတဲ့ ကိစ္စကြီး ပေါ်လာပြီး မောင့်ကို စိတ်ပျက်မိသွားပြန်သည်။ “ဆုဆု ..ဆုဆု.. “ဟင် ကိုကောင်းခန့်.. သူ့ခေါ်မှ အတွေးတွေရပ်တန့်သွားတော့သည်။ “စားဖို့ မီနူးကြည့်အုံးလေ… ဘာတွေတွေးနေတာလဲ.. တစ်ယောက်ထဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက် ခေါင်းခါလိုက်နဲ့… သူ့စကားကြောင့် ကျွန်မ ပြုံးမိသွားသည်။

ပြီးနောက် အဆင်ပြေမယ့် ဟင်းပွဲတစ်ပွဲ မှာလိုက်ပြီး အအေးကျမှ ဘာမှာရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ ထိုစဥ် စားပွဲထိုး ကောင်လေးကို ကိုကောင်းခန့်က “ညီ ဒီဆိုင်မှာ ဂတ်စ် မပါတဲ့ အအေးမရှိဘူးလား… “ဂတ်စ်မပါတဲ့ အအေးတော့ မရှိဘူးအကို.. “အဲ့ဒါဆို သံပုရာရည်ပဲ လုပ်ပေးကွာ.. “ဟုတ်ဟုတ်… “ဆုဆု သံပုရာရည်ပဲ သောက်လိုက်နော်.. “အင်း ရပါတယ်.. ကိုကောင်းခန့်.. ဆုဆု စိတ်ထဲထူးဆန်းသွားသည်။ ဆုဆု ဂတ်စ်မပါတဲ့ အအေးတွေနဲ့မတည့်ဘူးဆိုတာ သူဘယ်လိုသိတာလဲ.. ဆုဆုလဲ ဒါမျိုးဆို မနေတက်.. ဖွင့်မေးရမှ ကျေနပ်သည့် သူမျိုးဖြစ်သည်။ “ကိုကောင်းခန့်… “အွန်း ပြောလေ ဆုဆု.. “ကိုကောင်းခန့်က ဆုဆု ဂတ်စ် နဲ့ မတည့်တာ ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ… ဆုဆုစကားကြောင့် ကိုကောင်းခန့် ပြုံးစိစိဖြစ်သွားသည်။

“အကို ကျောင်းတုန်းက ဆုဆု ကန်တင်းထိုင်တိုင်း သတိထားမိတာပါ..ပြီးတော့ ဆုဆုက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကို ပြောနေတာကို အမှတ်မထင်ကြားပြီး မှတ်ထားမိတာပါ…. “သြော်…ဆုဆုက ဘယ်လိုသိနေတာလဲဆို အံသြသွားလို့ပါ… “ပြီးတော့ အဲ့တုန်းကတော့ ဆုဆုကို ပိုင်ဆိုင်ရရင်ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ဆုဆုအကြိုက်တွေကို မှတ်ထားမိတာပါ… “ဟင်… သူပြောတဲ့ စကားကြောင့် ဆုဆု မျက်နာချက်ချင်းရဲတက်သွားသည် ။ရှက်သွေးဖြာတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလားမသိတော့.. သတိထားမိတဲ့ကိုကောင်းခန့်က … ဆုဆု sorry နော်.. ကျွန်တော်က အဲ့တုန်းက အကြောင်းကို သဘောရိုးနဲ့ ပြောမိတာပါ.. “ဟုတ် ဟုတ် ရပါတယ် ရှင့် ဆုဆုလဲ ဘာပြန်ပြောမှန်း မသိတော့…။

ထိုစဥ် စားပွဲပေါ်တင်ထားမိတဲ့ ဆုဆု ဖုန်းမှ ဖုန်းဝင်လာသည်။ ဆုဆုမကိုင်ပါ.. ဖုန်းကိုချပစ်လိုက်ပြီး..မှောက်ထားလိုက်သည်။ ဖုန်း မျက်နာပြင်က မောင်ဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးကို ကိုကောင်းခန့်မြင်သွားလား မသိ။ “ဖုန်းကိုင်ချင်ကိုင်လေ ဆုဆု.. အကို့ကို အားမနာနဲ့နော်.. “ရတယ် အကို အိမ်က ယောက်ျား ဆက်တာလေ သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာမို့…တမင်မကိုင်တာ.. တမင်တကာ အိမ်ထောင်ရှိမှန်း သိအောင် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျွန်မ စကားကြောင့် ကိုကောင်းခန့် မျက်နာညိုးသွား သည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ… ကိုယ့်ကိုကြိုက်ဖူးတဲ့သူတစ်ယောက်ရှေ့မှာ… အပျိုယောင်ဆောင်သလိုဖြစ်သွားရင်.. ဆုဆုဘယ်လို မိန်းမမျိုးဖြစ်သွားမလဲ။

နှစ်ယောက်သားရဲ့ စားပွဲဝိုင်းလေးက တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ ခြားထားတဲ့ စည်းတစ်ခုကြားမှာ စကားလုံးတွေတည်ဆောက်ဖို့ သူ ခက်ခဲနေခဲ့သည်။ စားသောက်ပြီး သိပ်မကြာ သူနဲ့ အိမ်ပြန် လမ်းခွဲခဲ့တယ်။ ကိုကောင်းခန့်က လိုက်ပို့မည်ဆိုသော်လဲ မသင့်တော် သဖြင့် TAXI ဖြင့်သာ ပြန်ခဲ့သည် ။ ထိုနေ့ညက အိမ်ပြန်နောက်ကျခဲ့တာပေါ့ .. အိမ်ရောက်တော့ ထင်ထားတဲ့ အတိုင်းပင် အိမ်အဝမှာ စောင့်နေသူက မောင်… ကျွန်မကို ဘာကြောင့် နောက်ကျတာလဲ.. ဘာကြောင့် ဖုန်းမကိုင်တာလဲ..စတဲ့ မေးခွန်းတွေကို ဖြေရှင်းရသေးတာပေါ့။ “အလုပ်တွေ များလို့ အချိန်ပိုလုပ်ရလို့ပါ … ဆိုတဲ့ စကားတစ်ခွန်းနဲ့တင် မောင်ဘာမှထပ်မပြောတော့. ကျွန်မရဲ့ ရေချိုးပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့တယ်။

အတွေ့းထဲမှာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ..ဆုဆုအိမ်ထောင်ရှိမှန်း သိသွားလို့ ညိုးသွားတဲ့ ကိုကောင်းခန့် မျက်နာကို မြင်ယောင်မိနေသည်။ ပြီးတော့ ကျောင်းတုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေ..။ ထိုစဥ် အိပ်ယာထဲဝင်လာပြီး ကျွန်မကို နောက်က သိုင်းဖက်သူက မောင်။ မောင်နဲ့ အတူမအိပ်ဖြစ်တာ ကြာပြီလေ ..အခု အိပ်ယာထဲ ဝင်လာတယ် ဆိုကတည်းက မောင် ဘာလိုချင်လဲဆိုတာ စဥ်းစားနေစရာမလိုတော့..။ ဆုဆု ဂါဝန်ကို နောက်ကနေ လှန်တယ်။ ပြီးတော့ တင်ပါးတွေကို ညှစ်တယ်။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်မ စိတ်မပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဇနီးတစ်ယောက် တာဝန်အရ ကျွန်မ ဖြည့်စည်း ပေးရမှာပဲလေ။ မောင်ရဲ့ လီးက တင်ပါးကြားကို ကပ်လာသည်။

အထိအတွေ့က နွေးကနဲခံစားရသည်။ သို့သော် လီးက အပြည့်မဝ မတောင်မှန်းသိသာလှသည်။ အဖုတ်ဝကို ထိုးခွဲပြီး မဝင်ရောက်နိုင်… ။ ကျွန်မကိုလဲ ဘယ်လိုမှ မဆွဲဆောင်နိုင်..။ အဖုတ်ဝနဲ့ တင်ပါးကြားကို ပွတ်ဆွဲနေရင်း…မောင်က အနောက်ကနေ ဆုဆုကို စကားသံ သဲ့သဲ့ နှင့် ပြောသည်။ “မင်းရဲ့ အိုးကြီးကို ယောက်ျားတွေ ကြိုက်ကြမှာနော်.. လမ်းသွားရင် လိုက်ကြည့်ကြမှာပေါ့.. မင်းရုံးက ဘဲတွေလဲ မှန်းမှာပဲလေ…..မင်းအဲ့ဒါတွေကို သာယာနေတာမလား.. အဲ့လို စကားတွေပြောရတာ မောင်သဘောကျတာလားမသိ.. သူ့ရဲ့ပျော့နေတဲ့ လီး အနည်းငယ် မာလာတာကို ဆုဆု သတိထားမိလိုက်သည်။.

သို့သော် သိပ်မကြာပါ.. မောင် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းထန်လာပြီး.. အဖုတ်ဝကို လီးဝင်ရုံ ရှိသေး.. မောင်လရည်ထွက်ပြီး ပြီးသွားသည်။ အဖုတ်ထဲတောင် မဝင်နိုင်တဲ့ လီးက ထွက်တဲ့ လရည်ဆိုတော့ ဖင်ကြားမှာတင် စီးကျပြီး အိုင်ထွန်းလို့ပေါ့.. မောင်ကတော့ သူပြီးသည်နှင့် အိပ်ပျော်သွားသည်။ ဆုဆုလဲ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ပွတ်တိုက်ဆေးကြောနေရင်း.. တစ်ခုခုကို လိုအပ်နေသလိုလို… နွေးထွေးမှုကို တောင့်တ နေသလိုလို.. ပြီးတော့ တစ်စုံတစ်ယောက်က အတွေးထဲရောက်လာခဲ့သည်။ အဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ရှေ့တိုးလာရင်လဲ သူ့ ကိုယ့်ကြောင့် နစ်မွန်း သွားမှာကို စိုးရိမ်မိနေသည်။

“ကျွန်မက ပိုင်ရှင်က မနမ်းတဲ့ နွမ်းပြီးသား ပန်းရိုင်းပါ.. ကို…” ထိုစကားလုံးလေးကို စိတ်ထဲက ရေရွတ်မိသွားသည်။ အယ်လယ်.. ငါကဗျာ ဆန်လှချည်လား ဆိုပြီး.. ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးမိသွားသည်။ သို့သော် သိက္ခာဆိုတဲ့ စကားလုံး အောက်မှာ မွန်းကြပ်စွာ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါသည်။

အခန်း(5) ကျွန်တော်အခုလိုမြန်မာပြည် ပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်ခဏလေးမှာ ဆု နဲ့ ပြန်ဆုံရမယ်ဆိုတာ မထင်ထားခဲ့ဘူးလေ..။ အခုလို ဆုကို ကြည့်နေခွင့်ရတာလေးကို ပျှော်ရွင်နေမိတယ်။ တစ်ချိန်က မြတ်နိုးခဲ့ရသော ပန်းလေး… အခုလဲ ကျွန်တော့် စိတ်မှာ နည်းနည်းမှမပြောင်းလဲခဲ့… သူအပေါ်ချစ်နေတုန်းပဲဆိုတာ ဝန်ခံပါတယ်။ တစ်ခုတော့ရှိတယ် အခုသူက အိမ်ထောင်ကျပြီးခဲ့ပြီတဲ့လေ။အဲ့တော့ကျွန်တော် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။
အရင်ကတော့ သူသိအောင် သူ့ကိုချစ်ခဲ့တာလေ.. အခုတော့ ရင်ထဲကပဲ ချစ်နေရုံပေါ့။ အချစ်ဆိုတာ မပိုင်ရရင်တောင် ချစ်နေခွင့်တော့ရှိတယ်မလား။

ကျွန်တော့် အချစ်တွေ ကျွန်တော်မပြောပေမယ့် မျက်ဝန်းတွေကတစ်ဆင့် သူသိရင်ကောင်းမှာပဲလို့ မျှော်လင့်မိတဲ့ ကျွန်တော့် အတ္တ ကြီးများနေမလား။ မသိတော့ဘူးကွာ… မဝေခွဲတက်တော့.. ဟူးခနဲ့ သက်ပျင်းရှည်တစ်ချက်သာ.. ချလိုက်မိတော့သည်။ ဒီနေ့ ကျွန်မတို့ရုံးက လူတွေစုပြီး မိဘမဲ့ဂေဟာကို သွားလှူတာလေ…ဟိုရောက်တော့ ခလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ကလေးမရသေးတဲ့ ကျွန်မတောင် ကလေးလိုချင်သွားသည်။ သူတို့လေးတွေတဲ့ ရတဲ့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းလေးကို ကြည့်ပြီး သူတို့ပျော်နေတာကို ဓာတ်ပုံလေးတွေ ရိုက်နေမိသည်။ ပြီးတော့ ရုံးသူရုံးသားတွေ စုပြီး ကလေးတွေနဲ့ အတူ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြသည်။

ပြီးတော့ သီရိကို ကင်မရာပေးပြီးပြီ ကျောင်းဝင်းထဲ လျှောက်ပတ်ကြည့်နေမိသည်။ ရုတ်တရက် ဆု လို့ ခေါ်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့… ကိုကောင်းခန့် လက်မှာ ပါကင်ပိတ်ထားတဲ့ဘူးလေးတစ်ဘူးနဲ့… “ရော့ ဆုအတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင်… “ဟင် မွေးနေ့.. ဟုတ်လား… အခုမှ ကျွန်မ သတိရသွားသည် ဒီနေ့က 6လပိုင်း 6 ရက်နေ့ ကျွန်မမွေးနေ့ ..။လွန်ခဲ့တဲ့ သုံး လေးရက်ကတောင် သတိရသေးတယ် ။အခုတော့ အလုပ်တွေများပြီး မေ့နေတာ..။ “ကိုကောင်းခန့်ရယ် ဆုတောင်မေ့နေတာ.. ကျေးဇူးပါပဲနော်… ဒါနဲ့ကိုကောင်းခန့်က ဆုဆုမွေးနေ့ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး…သိနေတာလဲ.. ကြည်နူးမိတဲ့ မျက်ဝန်းဖြင့် ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်မိသည်။

ထိုအကြည့်ကို ကိုကောင်းခန့်က မျက်နာလွှဲပြီး.. “ဆုဆုကလဲ ..ဆုဆုမွေးနေက မှတ်ရလွယ်တယ်လေ.. ကျောင်းတုန်းက ဆုဆု သူငယ်ချင်းတွေဆို 6 ရက် 6လ 1991 ကို အတိုခေါက် 661 လို့ မှတ်ထားကြတာမလား.. (အမှန်တော့ ကျွန်တော် တမင်တကာ မှတ်ထားတာလို့… ရင်ထဲမှာ ပြောချင်နေမိသည်) “သြော် အဲ့လိုလား.. နောက်နေ့ကျမှ မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်နော် ကိုခန့်.. “ဟင် ကိုခန့် တဲ့လား.. ကျွန်တော်တော့ နာမည်အသစ်ရပြီ “ဟာ အကိုနော် ရုတ်တရက်မို့ ခေါ်လိုက်မိတာကို… ကျွန်မရှက်ပြီး လှည့်ထွက်လာမိသည် ။ ပြီးတော့ လူအုပ်ကြီးနဲ့ အတူ ရောနှောသွားခဲ့သည်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ခိုးကြည့်မိတာကို အဲ့လူအုပ်ကြီးက သိရင်ရော… ကျွန်မတို့ကို အပြစ်တင်ကြမှာလားဟင် ။

ညနေ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်တွင် မောင်မရှိ.. ဒါဆိုသေချာပြီ ကျွန်မအတွက် စက်ပရိုက် ဆိုပြီး မောင်တစ်ခုခု စီစဥ်နေတာ နေမှာ… ကိုယ့်ယောက်ျားဆီက ဂရုစိုက်မှုကိုတော့ လိုချင်မိတာ အမှန်ပင်။ ဆုဆုတစ်ယောက်ထဲ ရေမိုးချိုးပြီး လက်တော့ဖွင့်ကာ နေ့လည့်က ပုံတွေ ပြန်ကြည့်နေမိသည်။ ကိုကောင်းခန့်ပါတဲ့ ပုံတွေကို ပြန် ကြည့်မိတဲ့ အချိန်မှာ ကြည်နူးမိသလိုလို…ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ရှိသလိုလို ခံစားနေရသည်။ တိုက်ခန်းအဝက အသံကြားတော့.. ထင်တဲ့အတိုင်းပင် မောင်ပြန်လာပြီလေ… တံခါးကို အပြေးအသွားဖွင့်မိတယ်။ သို့သော် လက်ထဲတွင်လဲ ဘာမှပါမလာခဲ့ပါ… ကျွန်မ ဝမ်းနည်းသွားမိတယ် ။ ဒါဆိုမောင်က ငါ့မွေးနေ့တောင် သတိမရဘူးဆိုတဲ့ သဘောလား။

“မောင် ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ… မောင်က ထူးထူးဆန်းဆန်းမေးနေပါလား ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ပြန်ကြည့်တယ်။ “စာမူတွေ သွားပို့တာလေ… အယ်ဒီတာနဲ့ စကားမပြောရလဲ ကြာပြီဆိုတော့ ကြာနေတာ… “သြော် ဒီလောက်ဆိုရင် သေချာသွားပါပြီ.. မောင်က ဆုဆုမွေးနေ့ကို မေ့နေတာပဲ ၊ ဆုဆု ဘာမှမပြောချင်တော့ပါ ၊ ထိုစဥ် မောင်က ကွန်ပြူတာ ပေါ်မှ ဆုဆုဖွင့်လက်စပုံတွေ ဆီကို လျှောက်သွားပြီး။ “ဒီတစ်ယောက်က ဘယ်သူလဲ ဆုဆု “ရုံးချုပ်က စာရင်းစစ်ဖို့ရောက်လာတဲ့တစ်ယောက်ပါ. .ဘာလို့လဲ မောင်.. မေးလို့သာ ဖြေရတယ် ကျွန်မ စိတ်မကြည်တော့ပါ ။ မောင့်မျက်နာ တစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်ကိုတော့သတိထား မိလိုက်သည်။

“သြော် ဒါကြောင့် ငါ့မိန်းမ အိမ်ပြန် နောက် ကျကျနေတာ ထင်တယ်….။ “မောင်ဘယ်လိုစကားပြောလိုက်တာလဲ… ဆုဆု ဒေါသထွက်သွားသည်။ “သြော် စာရင်းစစ်ဆိုတော့ အလုပ်တွေများနေမှာပေါ့လို့.. ကျွန်မ ဘာမှ ထပ်မပြောချင်တော့.. မောင်ပြန်လာရင်ဆိုပြီး စိတ်ကူးထားသမျှ အခုတော့ တခြားဆီ.. ရည်စားဘဝတုန်းက မောင့်ကိုပြန်လိုချင်လိုက်တာ.. အခုတော့ ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်ရတာလဲ… လက်တွဲမထားချင်ရင်လဲ လက်သာလွှတ်လိုက်ပါတော့လား မောင်ရယ်.. အခုတော့ ဆုဆု ပင်ပန်းလှပြီ ။

အခန်း(6) အခြေအနေက တဖြည်းဖြည်း ပိုစိုးရွားလာခဲ့သည်။ မောင်က ဆုဆုကို စိတ်ကုန်သွားတာလား… သူပြောတဲ့ CC ဆိုတဲ့ဟာကြီးကို ဆုဆု သဘောမတူလို့ စိတ်ဆိုးနေတာလား မစဥ်းစားတတ်တော့… အခုရက်ပိုင်းတောင် စာကို စိတ်အေးလက်အေးရေးချင်လို့ဆိုပြီး သူ့မိဘတွေရှိတဲ့ ပြင်ဦးလွင်ကို ခဏပြန်သွားသည်။ မောင်မရှိတဲ့ အစပိုင်းတော့ အထီးကျန်ပေမဲ့..နောက်ပိုင်းတော့ နေသားကျခဲ့ပါပြီ။ မောင်ရှိနေတုန်းကလဲ ဘာမှသိပ်မထူးခြားဘူးလေ..။ အမှတ်တရတွေနည်းတဲ့နေရာတစ်ခုအတွက် လွမ်းစရာစရာလဲ အလိုလို နည်းတယ်ဆိုတာ ကျွန်မ သဘောပေါက်သွားပြီမောင်…။ အခုရက်ပိုင်း အလုပ်အပေါ် စိတ်နှစ်ထားသည်။

ကိုကောင်းခန့် နှင့်တော့ တွဲသွားတွဲလာ ပိုများလာပြီး ပိုရင်းနှီးလာခဲ့တာ အမှန်ပင်။ သူ့ရဲ့ ဂရုစိုက်မှုတွေအောက်မှာ တစ်ခါတစ်ရံ သာယာမိတာ ဆုဆုဝန်ခံပါတယ်။ ယောက်ျားဆီက တောင့်တခဲ့တဲ့ နွေးထွေးမှုတွေ ဂရုစိုက်မှုတွေကို သူနဲ့တွေမှ ရလာတဲ့အခါ ကျွန်မ တွယ်တာမိတာ လွန်သွားလားဟင်..။ ပြီးတော့ သူ့မျက်ဝန်းတွေကို ကျွန်မနားလည်တယ်။ ကျွန်မ အပေါ် ချစ်နေတုန်းပဲဆိုတာကို သိတာပေါ့ ကိုရယ်..။ ဒါပေမယ့် စည်းတွေ အထပ်ထပ်ကို ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်ကြမလဲဟင် ။ အချိန်တွေသာ နောက်ပြန်လှည့်လို့ရပြီး.. ကျွန်မလက်ထဲမှာ ပန်းတစ်ပွင့် ရှိတယ် ဆိုပါစို့ ကျွန်မ ဘယ်သူ့ကို ပေးမယ်ထင်လဲဟင်..။

တစ်နေ့ ကျွန်မနဲ့ ကိုကောင်းခန့် အမြန်လမ်းတစ်လျှောက် ကုမ္မဏီပိုင် ဓာတ်ဆီဆိုင်တွေ ဆောက်ဖို့ မြေကွက်တွေ..သွားကြည့်ဖို့ထွက်လာခဲ့သည်။ အဲကွန်းသိပ်မကြိုက်တဲ့ ကျွန်မပါလာတော့ ကားကို ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ပြီး စီးလာကြတာပေါ့။ လေနဲ့ အတူ ကျွန်မ ဆံပင်လေးတွေ တစ်ချက်ချက် လွင့်နေတာကို ကိုကောင်းခန့် လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသည်။ “ဘာတွေ ကြည့်နေတာလဲ ကိုခန့်… အဲ့လိုပြောလိုက်မှ ရယ်ကျဲကျဲဖြင့်.. “လှလို့ပါ ဆုရဲ့ … ကျွန်တော့် မျက်လုံးထဲမှာ ဘယ်လိုလှနေမှန်းကို မသိတာ… “ကိုခန့်နော် ရှက်တောင်လာပြီ….ခစ် ခစ် အပျိုမလေးလို ပေါ့ပေါ့ပါးရယ်လိုက်မိသည်။ ဒီလို မရယ်ဖြစ်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီလေ… အဲ့လို ပြောပြီး ဆံပင်ကို သပ်တင်လိုက်မိသည်။

“ဟင် ဆုဆု… ကျွန်တော် ပေးထားတဲ့ လက်ဆောင် နာရီလေးကို ပတ်လာတာပဲ…ဝမ်းသာလိုက်တာ.. ဆုရယ်.. “အွန် အခုမှ တွေ့တာလား … ထွက်လာဖြင့်ကြာလှနေပြီ. “ကျွန်တော်က မျက်နာလေးပဲ ကြည့်နေမိတာကို..“ကဲ ရှေ့နားမှာ ရောက်တော့မယ် မလား… ရှေ့လဲ ကြည့်အုံး ကျော်သွားအုံးမယ်… မြေကွက်နေရာ ရောက်တော့ မြေပိုင်ရှင်နဲ့ ပွဲစားတွေကို လိုအပ်တာတွေ ပြောနေသည်။ မိုးက နည်းနည်း ရွာလာသဖြင့် ဆုဆုကတော့ ကားဆီသို့ ပြန်လာခဲ့ သည်။ ကားထဲရောက်တော့ တစ်ရှုးက လွယ်လွယ်နှင့် ရှာမတွေ့ ကားဒက်ဘုတ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ စာအုပ်တစ်အုပ်နှင့် အတူ ထိုစာအုပ်ကြားမှ ထွက်ကျလာတဲ့ စာတစ်စောင်..

ထိုစာကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ဆုဆု စိတ်တွေ အတိတ်ကို ပြန်ရောက်သလို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ကောင်းကောင်းကြီး မှတ်မိတာပေါ့… ဆုဆုကို သူငယ်ချင်းတွေကတစ်ဆင့် ပထမ ဦးဆုံး ပေးဖို့ ကြိုးစားခဲ့တဲ့စာ..၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ ဟားတိုက်ဖတ်ပြီးတော့မှ ဆုဆု က စာကိုမယူဘူးဆိုပြီး ပြန်ပို့ခိုင်းလိုက်တဲ့စာ။ ပြီးတော့ ဒုတိယ အကြိမ် သူကိုယ်တိုင် လာပေးတဲစာကိုလဲ ကန်တင်း ရှေ့မှာ ဆဲဖြဲခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေပါ ခေါင်းထဲ ပေါ်လာပြီး သူ့ကို သနားမိသွားသည်။စိတ်ထဲ “ကိုရယ် နောက်တစ်ခါလောက် ချစ်တယ် ထပ်ပြောပါလားဟင် “ဆိုပြီး မိုးရေစက်တွေကို ငေးကြည့် နေမိသည်။ ထိုစဥ် ကားတံခါးကို ကိုခန့်လာခေါက်သည်။

“ဆုဆု လော့လေး တစ်ချက်လောက် ဖွင့်ပါအုံး… ဆုဆု တံခါးဖွင့်ပေးပြီး ဟန်မပျက်လေးပဲ နေနေသည်။ “ကိစ္စတွေတော့ ပြီးပြီ ဆုရေ.. လူလဲ မောသွားတာပဲ မနက်ဖြန်ပိတ်ရက်ဆိုတော့ တော်သေးတယ်… ပြောပြောဆိုနှင့် ကားလေးသည် ရန်ကုန်ဘက်သို့ ပြန်လည်ထွက်ခွာခဲ့သည်။ 10 မိနစ်ခန့် အကြာ ဖုန်းခနဲ.အသံနှင့် အတူ ကား ယိမ်းခါသွားပြီး တုန့်ခနဲ ရပ်သွားသည်။ “ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုခန့်.. “နောက်ဘီးပေါက်တာတင်တယ်… လို့ပြောပြီး ကိုခန့်ဆင်းပြီး သွားကြည့်သည်။“ဟုတ်တယ် ဆုရေ…နောက်ဘီးပေါက်တာ ကံကောင်းတယ် အရှိန်လဲ မများလို..မဟုတ်ရင်မလွယ်ဘူး… ဘီးလဲမှရမယ်.. “ကိုခန့် အာ့ဆို မိုးတိတ်မှ ဘီးလဲပါလား.. မိုးရေတွေနဲ့ ကိုခန့်ဖျားလိမ့်မယ်….

ကျွန်မပြောတာကို လက်ခံပြီး.. ကိုခန့်ကားထဲ ပြန်ဝင်ထိုင်သည်။ ကျွန်မလဲ တစ်ရှူး များများ ယူပြီး ကိုခန့် ခေါင်းကို သုတ်ပေးမိသည်။ ထိုအချိန်မှာ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်စုံတစ်ခုကို ခံစားမိကြသည်။ အကြည့်ခြင်းတွေ ဆုံမိနေကြသည်။ အချစ်လို့ ခေါ်မလား တော့ မပြောတတ်ပါ။ ရေခြောက်သွားတော့ ကိုခန့်က ဒက်ဘုတ်ထဲမှာ အမြန်လမ်းက ဝက်ရှော့ တွေရဲ့ လိပ်စာ ကဒ်တွေ ရှိတယ်ဆိုပြီး ရှာလေရဲ့..။ပြီးတော့ တစ်စုံတစ်ခုကို သူသတိရသွားပြီလေ.. တုန်ရင်သော အသံဖြင့် “ဆု.. ဒီထဲက စာလေးကို တွေမိသေးလားဟင်.. “ကျွန်မလဲ ​ခေါင်းလေးငုံ ပြုံးနေရင်း.. မတွေ့မိပါဘူး ကိုခန့်ရဲ့….. (အမှန်တော့ ကျွန်မ ယူထားပြီးပြီလေ)

“ဆုရယ်.. ယူထားရင် ပြန်ပေးပါနော်.. နော်လို့. “ကိုခန့်ရယ် အဲ့စာကိုများ ကိုခန့်က ဘာထပ်လုပ်အုံးမလို့လဲ သူကျွန်မမျက်နာကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီးပြောတယ် “ကျွန်တော် အဲကောင်မလေးကို ထပ်ပြီး ချစ်ခွင့်ပန်ချင်လို့ပါ…. ကျွန်မ စိတ်ထဲမှာ “အို ကိုခန့်ရယ်လို့ ရေရွတ်မိသွားသည်။ “ကျွန်မကို အဲ့ကောင်မလေးက မှာလိုက်တယ် ကိုခန့်ရဲ့ ကိုခန့် ဒီတစ်ခါ စာပေးရင် ဆက်ဆက်ယူလာခဲ့ပါတဲ့… ကိုခန့် ရုတ်တရက် တွေဝေသွားတယ် ။ပြီးတော့မှ သဘောပေါက်သွားပြီး … “ဒါဆို ဆုဆုက ကိုယ့်စာကို လက်ခံတယ်ပေါ့နော်.. “အွန်း… “ပျော်လိုက်တာဆုရယ်… ကျွန်မလဲ အပျိုမလေး လို ရှက်ပြီး.. ခေါင်းကိုငုံထားရင်း “စာပဲ လက်ခံတာနော်… ချစ်တယ်လို့ အဖြေပေးတာ မဟုတ်ဘူးနော်..”

အဲ့လိုပြောတော့ ကိုခန့် ကျွန်မ မျက်နာနားကို တိုးလာပြီး မေးစေ့လေးကို ဆွဲမလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ… “ဆုရယ် …အကို့ကို သနားပါနော်.. ဒီတစ်ခါတော့ ထပ်မလွဲချင်တော့ဘူးကွာ….။ ကိုရယ် ဆုက စည်းတွေကြောင့်သာ ဟန်ဆောင်နေခဲ့ရတာပါ ..အခုတော့ အဲ့စည်းတွေကို ကျော်ဖြတ်ဖို့ အားအင်တွေ ကိုယ့်ဆီက ရခဲ့ပါပြီ။ အဲ့ စကားကိုရင်ထဲကနေ ပြောပြီး… မျက်ဝန်းကတော့ ကိုခန့်ကို ကြည့်ကာ… အလှဆုံးပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ညိတ်သွားတဲ့ ခေါင်းလေးကို ထပ်မော့လိုက်သူက ကိုခန့်..ပြီးတော့ ဆုဆုရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ငုံလိုက်တော့သည်။ “အို ကိုခန့်… ဆုဆုဘာမှဆက်မပြောနိုင်တော့…ကို့ အနမ်းတွေအောက်ကနေ ရုန်းမထွက်ချင်တော့ပါ။

ကိုခန့်ကို ပြန်ပြီး နမ်းမိနေသည်။ ချိုတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလာဟင် ။ ခဏနေတော့ ကားထိုင်ခုံကို နောက်လှန်ချလိုက်တာ သတိထားမိလိုက်သည်။ အခုလို ကို့ရင်ခွင်အောက်ကနေ ကို့ အနမ်းတွေရဲ့လွှမ်းမိုးခြင်းကို ခံရတာ နွေးထွေးလိုက်တာ။ ခဏနေတော့ ကို့ အနမ်းတွေက လည်တိုင်မှာ… ခဏနေတော့ ကို့ အနမ်းတွေက ရင်သားပေါ်ပိုင်းလေးတွေမှာ…. ခဏနေတော့ Bra ဖြုတ်နေတဲ့ ကို့လက်ချောင်းတွေ က ကျောပြင်မှာ … ခဏနေတော့ ကိုယ့် အနမ်းတွေက ရင်သားထိပ်သီးလေး အပေါ်မှာ တဖွဖွ ငုံခဲနေလျှက်ပေါ့… အပြင်က မိုးရဲ့ အသံက …. ကားထဲက ချစ်သူနှစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းကို အလိုက်သိ ဖုံးအုပ်ပေးနေသယောင်…။

သိပ်မကြာခင်.. ကို့ရဲ့ လက်တွေက စကပ်အောက်က ဆုဆု ပေါင်ကြားသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့ပြီ… ဆုဆု ရုတ်တရက်တွန့်သွားပေမဲ့… နောက်မလှဲ့တော့ပါ.. ကို့ အတွက် အလိုက်သင့် ပေါင်ကို အသာလေးဟ ပေးလိုက်သည်။ ပင်တီပေါ်ကနေ အထိအတွေ့….. “ဟင့် ကို ရယ် “ရင်တွေတုန်လိုက်တာ… ဆုဆု အဖုတ်လေး ရွှဲစို နေခဲ့ပြီလေ.. အနမ်းတွေ ပေးနေချိန်မှာ အဖုတ် အမြှောင်းလေးကို ပွတ်ပေးနေတဲ့ ကို့ရဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ ဆုဆုရဲ့ ညည်းသံလေးတွေ မြိုင်ဆိုင်နေခဲ့တာပေါ့ ။ ပြီးတော့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ လေထုရဲ့ အထိအတွေ့က အေးခနဲ့။ အဲ့လို အေးသွားတဲ့ ဆုဆုရဲ့ အဖုတ်လေးကို… ကို့ ရဲ့ လျှာနဲ့ အနွေးဓာတ် ပေးနေတာလား ကိုရယ်..

အကိုတောင်းတခဲ့တဲ့ ဆုအချစ်ကို တဝကြီး စားသုံးနေတာလား ကိုရယ် ။ ဆု က ကို့ အတွက်ဆို အကုန် ပေးဆပ်တော့မှာပါ… အရာရာကို ကို့ ယူဆောင်လှည့်ပါ။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ခြင်း.. အပေါ်ကို ပြန်တက်လာတဲ့ ကို့ ကိုသတိထားမိတယ်။ ကို့ရဲ့ ခါးပတ်ခေါင်းဖြုတ်သံကို ကြားတယ် ။ ဆုဆု အပေါ်ကို အုပ်မိုးပြီး မှောက်လာတော့မှာကို သိတယ်။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးတဲ့ ကို့ကို မျက်လုံးဖွင့် မကြည့်ပေမဲ့.. ကို့ရဲ့လီးကို လှမ်းပြီး ကိုင်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အို့ အိုး နည်းတဲ့လီးကြီးမှ မဟုတ်တာကိုရယ်၊ ယောက်ျား ပီသလိုက်တာ ။ အဲ့လီးကြီး ဆု အဖုတ်ထဲကို ထည့်တော့မှာပေါ့…ဆု ခံနိုင်ပါ့မလား..ဟင် လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေက အဖုတ်ဝမှာ နွေးကနဲ.. တင်းကျပ်စွာ တိုးဝင်လာတော့သည်။

“အား…ကို… ဖြည်းဖြည်း…. “ဆု အဖုတ်က တင်းကျပ်နေတာပဲကွာ… ရှီး… အား..အား.. အဖုတ်ထဲကို လီးကြီးမှာ တစ်ဝက်ခန့်သာ ဝင်ရုံရှိသေးသည်..ဆုဆုမှာတော့ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး..အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ တင်းကျပ်တဲ့ ဒဏ်ကိုခံနေရပြီ ဖြစ်ပါတယ်… ဆုဆုရဲ့ ယောက်ျားလုပ်သူက လီးသေးတာကြောင့် အပျိုရည် ပျက်ရုံ အဖုတ်လေးက..အခု ကိုခန့်လီးနဲ့ တွေ့တဲ့ အချိန်မှာတော့ လူးလိမ့်နေတော့တာပေါ့… ကိုခန့်လဲ ဆုဆုရဲ့ အတွင်းသား ကျစ်ကျစ်လေးတွေကြောင့် ဒစ်ထိပ်မှာ ထူးကဲစွာခံစားနေရပြီလေ.. သို့သော် အရမ်းကြမ်းလို့တော့ မဖြစ်ချေ…တဖြည်းဖြည်းခြင်း ချော့ပြီး သွင်းရ မည်ကို ကိုခန့်သဘောပေါက်လာသည်။

သူများလက်ထဲမှာတင် အတော်နွမ်းနေလောက်ပြီလို့ ထင်ထားခဲ့တာ…အချစ်တစ်ခုကို ရှေ့တန်းတင်ပြီး ကျန်တာကို ထည့်မတွက်ခဲ့တာ… အခုတော့ ကိုခန့် ကံကောင်းတာပေါ့ ဆုဆုရယ်… မင်းက ကြွေပေမဲ့.. မနွမ်းသေးတဲ့ ပန်းလေးပါလားကွာ ဆုဆု ရဲ့ ပေါင်လေးကို အသာလေး ဆွဲကား.. ပြီး အဖုတ်လေးကို အပေါ်စီးက ကြည့်ရင်း ကိုခန့် သူ့လီးကြီးကို အဝင်အထွက် ပုံမှန်လေး လုပ်ပေးနေတယ်။ လက်တစ်ဖက်က အစိဖက်လေး နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး အစိထပ်လေးကို အသာလေး ပွတ်ပေးနေတယ်.. “အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ ကိုခန့်ရယ်.. ဟင်း….ဟင်း…. ကိုခန့်က ဆု ကောင်းလာမှန်းသိတော့ လိုးအားကို နည်းနည်း အရှိန်တင်လိုက်သည်။

ဖြွတ်…ဖြွတ်..အား.. အား..ဆုဆုရဲ့ တင်းကျပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲ ကိုခန့်လီးကြီး.တစ်ချောင်းလုံး ဝင်ရောက်သွားခဲ့ပြီလေ… ကိုခန့်လီးကရှည်တော့ ဒစ်ထိပ်ကြီးမှာ ဆုဆု ယောက်ျားတောင်မရောက်ဖူးတဲ့ … အဖုတ်အတွင်းပိုင်း နေရာတွေ အထိ ခရီးပေါက်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုစဥ် အဖုတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ဖြဲပြီး…လီးကြီးကို ရုတ်တရက် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ပလွတ်.. အခုမှပဲ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေ ကို.. ခဏတာလေး မြင်လိုက်ရတော့သည်။ နီရဲပြီး ပန်လေးတစ်ပွင့်လို လှချင်တိုင်း လှနေတော့ သည် ။ ကိုခန့်လဲ လီးအောက်က သုတ်ကြောကြီးနဲ့ ဆုဆုအဖုတ်လေးကို အမြှောင်းလိုက်.. အပြားလိုက် ..10 ချက်လောက်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ကိုခန့်.. အား အား..ဆုကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာဟင် ..ကောင်းလိုက်တာ ကို ခန့်ရယ် .. လီးထိပ်မှာ တစ်ချက်ချက် အစိထိပ်ကို တွန်းတိုက်မိနေသည်။ ပြီးတော့မှ အရည်ရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့.. ဆုဆု အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ဖိထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ “အား ကို ကို ဖြည်း ဖြည်း…အာ့ အာ့.. ကို့ရဲ့သန်မာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ဒါဏ်ကို… ကိုရဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အံတု နေခဲ့ ရသူပါ ကိုရယ်..ညှာတာပါနော်.. အချက် 20လောက် ဆောင့် လိုးပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်ရလာတော့သည်။ “ကို ကို့ ဆုကို ချစ်လားဟင်.. အား အား.. အင့်.. ဆုဆု အရှိန်တွေရကာ ယောင်ယမ်းပြီး စကားလုံးတွေ မေးမိနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ပြီးတော့ ကိုခန့် နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းနမ်းသည်… မလွှတ်တော့.. နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူ တက်လှမ်းလာခဲ့ရင်း အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာခဲ့ပြီ… “အား.. အား.. .. ဆုရယ်…..” ဗွတ် ဗွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖက် ဖက်.. ကိုခန့် အားပါလာမှန်းသိတော့.. ဆုလဲ အရမ်း ကောင်းလာပြီး ဖင်ကို ပင့်တင်ပေးမိနေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အရမ်းကောင်းလားပြီး ပြီးခါနီး အချိန်သို့ ရောက်လာကြပြီ ဖြစ်သည် ။ “အို ကိုရယ်…ကောင်းလိုက်တာ.. ရှီး ရှီး အား အား “အင်း ဆု.. အထဲမှာပြီးရအောင်နော်… အင့် အင့်.. “အင်း ရတယ်ကို…. ပြီး..ပြီး.. ထွားလှတဲ့ လီးကြီး …ပြီးတော့ အဲ့လီးကြီးကိုမှ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ညှစ်နေတဲ့ အဖုတ်လေး…

အတွင်းက သားအိမ်ခေါင်းလေးကို တစ်ချက် တစ်ချက် အနမ်းပေးတဲ့ ဒစ်ကြီးရဲ့ ထိတွေ့မှုက ဒုတ်ကနဲ.. ဒုတ်ကနဲ… အို ကိုရယ်.. ကို့ ရဲ့အကြင်နာ အရည်ကြည်တွေ.. ဆုကိုယ်ထဲ ထည့်သွင်းလိုက်ပါတော့ကွာ ။ အဲ့လို လိုလားစွာ ကို့ လရည်တွေကို တောင့်တနေတဲ့ အချိန်လေး အတွင်းမှာပဲ…. ဆုတစ်ကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ လွင့်သွားသလို.. အဖုတ်တစ်ခု လုံး ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားလို ခံစားရပြီး… ကို့ရဲ့ အရှိန် အမြင့်ဆုံး လိုးချက်တွေကြောင့် .. ကို့ လီးနဲ့.. ဆုအဖုတ် က ကြားလေတိုးစရာ နေစရာမရှိအောင် ဖိကပ်နေကာ…… ပူကနဲ.. ပူကနဲ.. လရည်များပန်းဝင်လာတဲ့ နွေးထွေးမှုကို ခံစားရင်း….. နှစ်ယောက်စလုံး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားကာ ပြီးသွားပါတော့သည်…။

အဲ့ဒီနောက်တော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျွန်မကိုပုဇွန်တုပ်ကွေး ပုံစံမျိုးလေးနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ပွေ့ဖက်ထားကာ.. အဖုတ်က စီးကျလာတဲ့ အရည်လေးတွေကိုသုတ်ပေးရင်း. ကျွန်မ နှဖူးလေးကို ကြင်နာစွာ..နမ်းလေရဲ့..။ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက်မှာတော့.. ကားမောင်းနေတဲ့ ကို့ ပုခုံးကို မှီရင်း… ကျွန်မ ပျော်ရွင်နေမိသည်။ ဒီလိုအချိန်လေးကို မြန်မြန်မကုန်ချင်သေးပါဘူး။ “ကို… “အွန်း ပြောလေ ဆု.. “ဆု အိမ်မပြန်ချင်သေးကွာ… “ဟွန် အာ့ဆို ဘယ်ကိုသွားချင်လို့လဲ.. “မသိဘူးကွာ ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ နေချင်သေးတယ်.. အဲ့ဒါပဲသိတယ်… “အဲ့ဒါဆိုရင်….. ကိုခန့်စဥ်းစားနေတုန်းမှာပဲ ဆုဆုဖုန်းက ဖုန်းဝင်လာသည်…

ကြည့်လိုက်တော့.. Content name က မောင်တဲ့… ဆုဆု ခဏလောက် တွေဝေနေမိသည်…ပြီးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်သည်…ဆုဆုဖုန်းမကိုင်ပါ။ ပြီးတော့ ဖုန်းအဝင်ရပ်သွားသည်နှင့် ဖုန်းကိုပါဝါ ပိတ်လိုက် ပြီး ရှေ့က ဒက်ဘုတ်ထဲ ထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ ကို့ကို လှည့်ကြည့်ပြီးပြုံးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပါးကို ရွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကို့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကို့ပုခုံးကို မှီလိုက်ပါတော့သည်။ ကားလေးတစ်စီးကတော့… ရန်ကုန်မြို့ အဝင်နားက ဟိုတယ်တစ်ခုရဲ့ မုခ်ဦးအတွင်းသို့ ချိုးဝင်သွားပါ​တော့သည်….ပြီးပါပြီ