ပန်းဦးခြွေသူဆရာမ (အောစာအုပ်)

သဲဦး ပြန်ပြီလား´´ ဟုတ်ဆရာမ… အိမ်မှာ အဖေတစ်ယောက်တည်းမို့ ဆရာမသဲဦးသည် အမှတ်၂ ရပ်ကွက်၌ တိုက်ခန်း ငှားနေသည်။ အဖေရောဂါသည်ကြီးကို ပြုစုရသည်။ ဆရာမသဲဦးမှာ အသက်၂၀ကျော် ခပ်ချောချောဖြစ်သည်။ သူ့အဖေသည် အသက် ၅၀ကျော် ခြေထောက်များကို လေဖြတ်ထားသည်။ ဆရာမသည် သဘောကောင်းသူဖြစ်၍ အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေများသူ ဖြစ်သည်။ ကျောင်းမှ ဆရာ ဆရာမများကလည်း ချစ်ခင်ကြသည်။ ဆရာမများ ကျောင်းအားလပ်ရပ်များတွင် ဆရာမသဲဦးကို ကူညီရင်း ဆရာမသဲဦးအိမ်တွင် ချက်ပြုတ်စားသောက်ကြသည်။ အဘိုးကြီးကို ဝိုင်းဝန်းပြုစုကြသည်။

ဆရာမ၏ အခင်မင်ရဆုံး မိတ်ဆွေမှာ ဆရာမဒေါ်စုလှိုင်ဖြစ်သည်။ ဒေါ်စုလှိုင်သည် ဆရာမသဲဦးငယ်နှင့် ဘဝချင်း တူညီသူဖြစ်သည်။ ဒေါ်စုလှိုင်ငယ်ရွယ်စဉ်ကပင် မိဘများဆုံးပါးခဲ့ရာ ဆွေမျိုးများက ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ယခုအခါ မြို့ကျောင်းတွင် တာဝန်ကျ၍ အဆောင်တွင် နေထိုင်ရသူဖြစ်သည်။ ဒေါ်စုလှိုင်သည် အခြားဆရာ ဆရာမများနှင့်မတူ အဆို အက မယ်ပြိုင်ပွဲများတွင် ဆုရရှိသူဖြစ်၍ ကျောင်းပွဲများရှိလျှင် ကျောင်းသူများကို အဆိုအက သင်ပေးရသူဖြစ်သည်။ ပါးတွင် သနပ်ခါးလေးများ ပါးပါးလိမ်း၍ သူ၏နက်မောင်လှသော ဆံပင်များကို ထုံးထားသည်မှာ ခန့်ညားလှသည်။

နေ့ခင်း အချိန်များသည် ဆရာမဒေါ်စုလှိုင်၏ ကိုယ်လုံးအလှဆုံး အချိန်ဖြစ်သည်။ ဆရာမ၏ ကျောင်းစိမ်းအင်္ကျီမှာ အလွန်ပါးလွှာသည်။ မနက်ကျောင်းလာလျှင် လက်ရှည်အင်္ကျီအပါးကို အပေါ်မှ ဝတ်လာသော်လည်း နေ့ခင်းအချိန်တွင် အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်၍ နေတတ်သည်။ ထိုအခါ ကျောင်းအင်္ကျီအဖြူရောင်အောက်မှာ ထင်ရှားလှသော အနက်ရော်မြန်မာဘော်လီနှင့် ဝင်းဝါလှသော နို့အုံကြီးများကို အထင်အရှားမြင်ရချိန်ဖြစ်သည်။ ဆရာမ၏ နို့အုံအပေါ်မှ မှည့်သီး အမည်းလေးသည်လည်း မြင်သမျှ ယောကျာ်းတိုင်းအား စိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်သည်။ ဆရာမဒေါ်စုလှိုင်သည် ကျောင်းသားများကို စာမေးလျှင် မတ်တတ်မရပ်ခိုင်းပေ။

မတ်တတ်ရပ်ရင်လည်း စိတ်ဆိုးတတ်သည်။ သူ့အချိန် ပုဆိုးထဝတ်လျှင်လည်း စိတ်ဆိုးတတ်သည်။ ကျောင်းသားများရှေ့တွင် စိတ်ဆိုးသော်လည်း ရင်ထဲတွင် ပျော်၍နေသည်ကို တချို့ကျောင်းသားများ သတိပြုမိကြသည်။ အဘယ်ဆို ဒေါ်စုလှိုင်အချိန်တွင် ကျောင်းသားများ လီးတောင်ချိန်ဖြစ်သည်။ ဒေါ်စုလှိုင်သည် ရှေ့ဆုံး စာသင်ခုံစားပွဲပေါ်တတ်ထိုင်၍ ကျောင်းသားများကိုကျောပေးပြီး ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်မှ စာများကို ထောက်ပြနေသည်။ထိုအချိန်သည် ကျောင်းသားများ၏ အတောင့်တဆုံး အချိန်ဖြစ်သည်။ အိစက်ညက်ညောလှပြီး စူကောက်နေသော ဒေါ်စုလှိုင်ဖင်ကြီးကိုကြည့်၍ ကျောင်းသားများ ဂွင်းထုနေတတ်သည်။

ဆရာမဘေးမှ ကျောင်းသားများသည်လည်း မသိမသာ ဆရာမ ဖင်အနီးကပ်၍ အငွေ့ရှုတတ်ကြသေးသည်။ ကိုယ်သင်းရနံမှာလည်း မွှေးကြိုင်နေ၍ ကျောင်းသားတိုင်းကို လီးတောင်စေသည်။ ဆရာမ သမီးခရီးသွားရင် သမီးဖေဖေကို တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်ကြည့်ပေးပါဦး…´´ ရပါတယ် သဲဦး သွားရင်ပြောလေ ဆရာမလည်း ကျောင်းပိတ်ရင် အလုပ်မရှိတော့ပါဘူး ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ´´ ဆရာမစုလှိုင်ကို တခြားနယ်မှာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ စောင့်ရန် ကျောင်းမှတာဝန်ပေးလိုက်သည်။ ဆရာမ သဲဦးသည် အသက်ငယ်ပြီး ဖြတ်လတ်သူ ဖြစ်သောကြောင့် ကျောင်းအုပ်ကြီးက အားကိုးသည်။ ဒေါ်စုလှိုင်သည် သဲဦးကို ဘူတာရုံသို့လိုက်ပို့ခဲ့သည်။

ဆရာမ ဆေးလေးတွေ မှန်မှန်တိုက်ပေးနော် ဆရာမ… အေးပါကွယ် စိတ်ချလက်ချသွားပါ´´ ဒေါ်စုလှိုင်တစ်ယောက် လက်ပြနှုတ်ဆက်ရင်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ လေးလေး ဆေးသောက်ပြီးပြီလား အေး ခုမှသောက်ထားတာ အဖိုးကြီး ကုတင်ပေါ်မှာမှေးနေ၍ ဒေါ်စုလှိုင်ကလည်း tvကြည့်နေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှအဖိုးကြီးကို ဒေါ်စုလှိုင် မကြာမကြာလှမ်းကြည့်နေသည်။ အဖိုးကြီး အိပ်မောကြနေချိန်ဖြစ်ပြီး အဖိုးကြီးပုဆိုးများ ကျွတ်နေလေပြီ။ အလှသွေးကြွယ်လှသော အသက်၂၀ကျော် ဆရာမဒေါ်စုလှိုင်ဖို့ ကြက်သီးထဖွယ်ကောင်းသော မြင်ကွင်းဖြစ်သည်။ ဆရာမ သဲဦးအဖေဖြစ်သောကြောင့်သာ ရိုသေမှုဖြင့် လေးလေးဟုခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။

အမှန်စင်စစ်မှာ နှစ်၀က်နီးနီးသာကွာသေးသည်။ အသက်အရွယ် ရှိသေးသည့်အဖိုးကြီးအတွက် အိပ်ရေးဝလျှင် ထောင်ထွက်နေသည်မှာ အံ့သြစရာ မဟုတ်ပေ။ အဖိုးကြီးပက်လက်လန်အိပ်နေ၍ ထောင်နေသော ဒစ်ကြီးမှာလည်း တောင်ထွတ်ကြီးသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ထိုဒစ်ကားကားကြီးသည် လူတကာပြစ်မှားမိသော အားကားကားနှင့် အိဖက်နေသောနို့အုံပိုင်ရှင် ဒေါ်စုလှိုင်ကို စိန်ခေါ်သလိုဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်စုလှိုင် ထိုင်ရာမှထပြီး ပုဆိုးဖြင့် ပြန်ဖုံးပေးလိုက်သည်။ ပုဆိုးပေါ်မှ ထောင်ထွက်နေသော ဒစ်ကားကားကြီးကို သွားလေးဖြင့် မသိမသာကိုက်သွားသေးသည်။ ဒစ်ကားကားကြီးကို အနီးကပ်မြင်တွေ့ခဲ့ရသော ဒေါ်စုလှိုင်တစ်ယောက် tv ကြည့်နေရင်း မသိမသာ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်လေးနှင့် ပြန်ပြန်ပွတ်နေမိသည်။

ဒေါ်စုလှိုင်လီးကိုမမြင်ဖူးသည့် အပျိုလေးတစ်ယောက် တရွရွဖြစ်နေလေသည်။ အဖိုးကြီးနိုးလာသဖြင့် tvပိတ်၍အဖိုးကြီးအား အစာသွားကြွေးသည်။ လေးလေး ဆေးသောက်ဦး´´သောက်ပြီးပြီလေ´ ဒါကနောက်တမျိုး လေးလေးရဲ့ အေးအေး ပေး´´ ဒေါ်စုလှိုင်တစ်ယောက် ပြုံးနေရှာသည်။ အဖိုးကြီးဆေးသောက်ပြီး ၅မိနစ်လောက်အကြာတွင် အိပ်ပျော်သွားသည်။ ဆေးမှာ အခြားဆေးမဟုတ် အိပ်ဆေးများသာ ဖြစ်သည်။ အဖိုးကြီး ပက်လက်လန်နေသည်။ ဒေါ်စုလှိုင်သည် အဖိုးကြီးပုဆိုးကြားထဲကို့ လက်ကလေးဝင်၍ လီးအုံကြီးကို ပွတ်သတ်နေသည်။ ပုဆိုးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲလှန်လိုက်သောအခါ ညိုမဲနေသော လီးတန်ကြီးက ဒေါင်ခနဲ ထောင်ထွက်လာသည်။

ဒေါ်စုလှိုင်တစ်ယောက် မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်လလာသည်။ အဖိုးကြီးလက်ကို ယူပြီး သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီကြားထဲသို့ ထိုးထားသည်။ အဖိုးကြီး၏ အဝတ်များကိုလည်း ချွတ်လိုက်သည်။ အား……အား……အင်း…… အဖိုးကြီးလက်ညိုးလေးကို သူ့အဖုတ်ကြားထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ဗျစ်´´ အား ………အား…… အရည်များလည်းထွက်လာသည်။ သူ၏ အဝတ်စားများကို ချွတ်ပြီးအဖိုးကြီးပေါ်သို့ ပြောင်းပြန်ကုံန်းထိုင်လိုက်သည်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အဖိုးကြီး ပါးစပ်ပေါ်ဖြည်းဖြည်းခြင်း ပွတ်န်သေည်။ အဝါရောင်သန်းနေသည့် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းသူ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အဖိုးကြီးသွားနှင့် ဖိပွတ်လလိုက်သည်။

အား…… ခါးများကော့တတ်သွားသည်။ အဖိုးကြီးလီးကိုလည်း လက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်ညှစ်၍ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေသည်။ ထို့နောက်ဆံထုံးကြီးကို ဖြီချလိုက်သည်။ ဒေါ်စုလှိုင်တစ်ယောက်အဖို့ အဝလိုးမည့်ဟန် ပြင်ဆင်နေသည်။ ဆရာမဒေါ်စုလှိုင် အားမရတော့သဖြင့် လီးတန်ပေါ်မှ အရေပြားလေးကို နောက်သို့စုတ်၍ ကားထွက်နေသော ဒစ်ကြီးအား အတင်းကုန်းစုတ်လေတော့သည်။ `°ရွှလွှတ်……ဗြွတ် ဗြွတ်´´ အဖိုးကြီးမျက်နှာပေါ်မှ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်ဆွဲနေသည်။ စောက်စိကြီးကလည်း အဖိုးကြီး နှာတန်လေးနှင့် ပွတ်သွားသည်။ ဒေါ်စုလှိုင်၏လုပ်ဆောင်ချက်များ မြန်ဆန်လာလေပြီ။

အား…… မရတော့ဘူး ……မရတော့ဘူး…တစ်ယောက်တည်းညီးသံများဖြင့် ဆူညံနေသည်။ ဒေါ်စုလှိုင် ကုန်းထလိုက်သည်။ အဖိုးကြီး လီးတည့်တည့်ပေါ်တွင် စောက်ဖုတ်ကြီး တအားဖြဲပြီး ဆောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ အွန်း……အား အား……´´ တအားဖိ၍ဆောင့်နေသည်။ နောက်မှ ထောက်ထားသော လက်များကလလည်း စောင်များကို စွဲစုပ်ထားသည်။ နို့အုံကြီးကလည်း အပေါ်အောက် ရမ်းနေရင်း ကော့ကော့တတ်လာသည်။ အရှိန်များလည်း မြင့်လာလေသည်။ လီးတန်ကြီးကို အပေါ်ကော့၍စောက်စိနှင့် ဖိဖိပွတ်နေသည်။ လေး ငါးချက် ဖိပြီးစောင့်ပွတ်လိုက်သည်။ အား အား အား အား စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း အရည်များ ရွှမ်းသွားသည်။

အင်အားများလည်း ကုန်ခမ်းသွားသည်။ ညည်းသံများနှင့်အတူ အဖိုးကြီးပေါ်မှ ဒေါ်စုလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း ရေ့နောက်ပွတ်ဆွဲရင်း အရှိန်များ နှေးကွေးသွားတော့သည်။ ဆရာမဒေါ်စုလှိုင်လီးထောင်မတ်သော လီးကြီးကို ကျေနပ်နှစ်သက်စွာဖြင့်ပြုံး၍ ပီတိဖြစ်နေတော့သည် အတွေ့ထိမရှိသေးသော ဒေါ်စုလှိုင်အဖို့ တလောကလုံးကို မေ့လျော့နေသကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်။ သေချာပါသည် ဆရာမဒေါ်စုလှိုင် နောက်နေ့နောက်နေ့တွေမှာလည်း ဒီလို့အရသာမျိုး ထပ်ပြီးခံစားနေမှာအမှန်ပါ။ ဆရာမဒေါ်သဲဦး ပြန်မလာမချင်းပေါ့။ ခုတော့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးလည်း နီမြန်းပြီး အရည်များရွှဲလျက် ပီတိဖြစ်နေပါသည်။ ပြီးပါပြီ