Posted by ည ၁၁ နာရီကျော်နေပြီ….. အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်လို့မရနိုင် ဖြစ်နေသည်….. လက်တဖက်မှ ယောင်ယမ်းကာ ရင်နှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်နေမိသည်… သက်ပြင်းမောများချကာ ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားနေရသည်…. လျော့တိလျော့ရဲ ထမီအောက်မှ ဖားပေါင်စင်းတစ်ကောင် လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ပေါင်နဲ့ ပွတ်မိနေပြန်သည်…. ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာမိသည်… ဒီခံစားချက်ရဲ့ အထွဋ်ထိပ်ကို သူမခံစားဖူးသည်.. ယ္ခုတစ်ယောက်ထဲ စိတ်ကျေနပ်ဖို့ ဆိုတာ ရာနှုန်းပြည့်မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိ၍ ခံစားနေရ၏.။
သူ့နာမည်က မသန္တာချိုနွယ်……. သူမရဲ့ချစ်လှစွာသောအမျိုးသားမှာ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှ လက်ထပ်ပြီး တစ်ပတ်ကျော်မှာပဲ အမှတ်တမဲ့ ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်… ဆေးစစ်ချက်တွေအရ အသည်းတစ်ခြမ်းကြီးနေလို့ ဟု ဆိုသည်……. အခုမှ အိမ်ထောင်ကျခါစ ., ကာမသွေးတွေ ဆူနေတုန်း …. ယွစိယွစိနဲ့ ပိုးလေးတွေကို ဆွပေးခဲ့သလိုပဲ.. သူအတွက်တော့ ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း ကန်သူမဲ့ နေတဲ့ ဘောလုံးကွင်းကြီးလိုပဲ…ကိုရယ် ကိုသာရှိရင် ကို သွင်းချင်သလောက် သွင်းပစ်လိုက် ဂိုးတွေအများကြီး အသွင်းခံမယ် မ ပါ…အဟင့်…အဟင့် ”’ အသံမျှင်းမျှင်း လေးညည်းရင်း ပွတ်ချေကာ တုန်လှုပ်သွားလိုက်သည်..
ဒီနောက် မှာတော့ သူမအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်. ဦးနေလင်း ဆိုတာက ရပ်ကွက်မှာ ပရဟိတ အကျိုးသယ်ပိုးဆောင်ရွက်နေတဲ့ လူသိများသူတစ်ဦး ….ရပ်ကွက်ထဲက ယောက်ကျားမိန်းမအားလုံးနဲ့ အဆင်ပြေအောင် ပေါင်းတတ်သူ….. မသန္တာချို အိမ်နား ရောက်ခါမှ အမှတ်တမဲ့ မိုးက ဗြုန်းခနဲ ရွာချလိုက်သည်.။ ‘ဟေ့ မချို ရေ ငါ ခဏ မိုး ခိုဦးမယ်ဟေ့.. အိမ်ရှေ့ ခန်းထဲဝင်ပြီး လှမ်းအော်လိုက်၏.,ပြီးမှ ဦးနေလင်းတစ်ခုစဉ်းစားမိ၏… ဒါ သင့်တော်ပါ့မလား.. မချိုက မုဆိုးမ ပူပူနွေးနွေး… ငါက တစ်ခုလပ်.. တော်ကြာ ရပ်ကွက်ထဲကလူတွေ မြင်သွားရင် တစ်မျိုးမြင်ပြီး ငါ့ကို အထင်အမြင် သေးကြလိမ့်မယ်.,
မိုးမြန်မြန်တိတ်မှ ဖြစ်မယ်.. မချို လည်း ထွက်လာပါ့လား.. အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်တော့ မသွားလောက်ပါဘူး.. လှမ်းခေါ်ကြည့်ဦးမှ … ထီးရှိရင် ငှါးပြီးပြန်မှ ဖြစ်မယ်… မချိုရေ ..မချို.. မိုးသံနဲ့ မကြားဘူးထင်တယ်… မထူးပါဘူး နောက်ခန်းထဲမှာ သွားကြည့်လိုက်ပါမယ်…..ဟာ ဟာ ….မချို ရုတ်တရက် ဦးနေလင်း သွေးသားများဗြန်းကနဲ ဆူပွက်သွား၏…အသိစိတ် တို့ အဝေးထွက်ပြေးသွားလိုက်သည်.. မိုးနဲ့အတူ မှောင်မဲနေတဲ့ ရာဂသွေးများလည်း မဆဲပဲ.. တဖွဲဖွဲမှ သဲသဲမဲမဲ ရွာချလာချင်ခဲ့သည်….
သူမြင်နေရတာက မိုးသည်းသည်း ပတ်ဝန်းကျင် လူသူအားလုံး ကင်းမဲ့ပြီး ကာမသွေးတို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ ပေါက်ကွဲလို့ကောင်းတဲ့ စိတ်ကွယ်ရာ တစ်ခု… ဖြူဖွေးနေတဲ့ တင်လုံး နှစ်လုံးက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ လှုပ်ယမ်းနေပြီး ရင်နှစ်မွှာမှာလည်း လှုပ်ခါနေ၏… ဖက်လုံးပေါ်မှာ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ မျက်စိနှစ်ဖက်ကို မှိတ်ပြီး ငိုမဲ့မဲ့ မျက်နာထားနဲ့ အားမလို အားမရ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်နေ၏… တစ်ခါတစ်လေ လက်နှစ်ဖက်မှလည်း ရင်အုံကို ပွတ်ခြေနေ၏… သူမ အားမရနိုင် ဖြစ်လာတယ် ထင်သည်.. အဆက်မပြတ် တရစပ် မြန်မြန် စောင့်လာတော့သည်…..
ဗိုက်သား ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် နို့အုံမှာ လုံးကျစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ တင်းပြီး ဆူထွက်နေ၏… လုံးကျစ်ပြီး ကားအယ်နေသော တင်လုံးကြီး နှစ်လုံးဟာ ဖွေးစွတ်နေ၏,…. မစားရတာ ကြာပြီဖြစ်နေတဲ့ ဦးနေလင်းတစ်ယောက် အသိစိတ်တို့ ပြောက်သွားခဲ့ရပြီ…မသန္တာချိုနွယ်ရှိရာသို့ ဦးတည် လျှောက်လှမ်းနေမိတော့သည်…,.။ ဟင်…အား..မရှက်ပါနဲ့ မချိုရယ် …ငါတို့နှစ်ယောက်က ဘဝတူတွေပါ …ငါလည်း အများအမြင်မှာ ကြည့်ကောင်းအောင် နေနေရပေမဲ့ မင်းလိုပဲ တစ်ယောက်ထဲ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ခက်ခက်ခဲခဲ ဖြေရှင်းနေရတာပါ..
ခုလို အမှတ်တမဲ့ တွေ့လိုက်တော့ ငါ့သွေးသားဆန္ဒတွေ ဆည်ဘောင် ကြိုးသလိုခံစားရတယ် … ခု ငါလည်း ရွှဲနေပြီ ဆန္ဒရဲ့ အစိတ်ပိုင်းတစ်ချို့ ပဲ့ထွက်လာတာ ဒီမှာ ကြည့်လိုက်ပါ … မချို နင့်ရဲ့ လိုအပ်ချက် ငါ့ရဲ့ ရှေ့ဆက်ချင်နေတဲ့ ဆန္ဒရဲ့သားကောင်… ကြည့်ပါ.. သူ့ခမြာ မင်းလုပ်နေတာတွေ မြင်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေအောင်ကို ခံစားနေချင်နေတာ… ဦးနေလင်းရဲ့ ပေါင်ခြံကြားက အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လိင်တံကို တရှိုက်မက်မက်ကြည့်နေရင်း မချို၏ ကာမ စိတ်ဆန္ဒများသည် ခုရွာနေတဲ့ မိုးတွေထက် သည်းမည်းစွာ ရွာသွန်းကာ … ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်လာပါတော့သည်…
ဒါကို အလိုက်သိသူ ဦးနေလင်းက ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်၏,.. မချိုမျက်နာကို စိမ်းစိမ်းကြီး စိုက်ကြည့်ပြီး အသာအယာ တွန်းလှဲလိုက်ပြန်သည်… မချို ပက်လက်အနေထား လဲသွား၏… ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာအယာ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး တရိုက်မက်မက် စိုက်ကြည့်နေ၏ …မို့မောက် ဖောင်းကားအစ်နေ၏… အနားတစ်ဝိုက် အညိုရောင်သန်းနေပြီး အစေ့ထိပ်မှာ ထောင်နေ၏..သူ့စိတ်ကူးနဲ့ အမြဲတမ်း ရင်ခုံနေသောအရာမို့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့နေရသောအခါ စိတ်မထိန်းနိုင်စွာနဲ ပေါင်ခွကြား ခေါင်းငုံ့ပြီး လျှာထိပ်ဖျားနဲ့ ကလော်ပြီး ထိုးဆွနေမိသည်….
မချိုမှာတော့ အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းသောကြောင့်ငိုသံများတောင် ပါနေမိသည်.. ညည်းငြူနေ၏… မိနစ်အနည်းငယ်ကြာသောအခါ ပေါင်လုံး နှစ်ဖက်ကြားကို ဦးနေလင်း ခေါင်း လွင့်ထွက်သွားမှာ ကြောက်သည့်အလား ဇွတ်ဆွဲသွှင်းကာ ဖင်လုံးကြီးများ ကြွမြှောက်တက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခေါင်းကို အတင်းနိပ်ကိုင်ကာ တဇတ်ဇတ် တုံတုံပြီး အသံကုန်ဟစ်အော် သွားတော့သည်… ထိုအချိန်ထိ ဦးနေလင်းရဲ့ လျှာဖျားကလည်း အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အစေ့ထိပ်ကို ပတ်မွှေနေတော့၏., မြှောက်တက်လာသော ဖင်နှစ်လုံးမှာ ဗုန်းခနဲကြကာ ကော့ကော့၍ ဆတ်ဆတ်နဲ့ အရှိန်မသေနိုင်သေး
ဘယ်လောက်ကောင်းသွားသလဲ.. ခံစားဖူးသူမှသာ သိနိုင်လောက်မည်… ဦးနေလင်းလည်း မနေနိုင်တော့ပါ.. သူမ ပစ္စည်းမှ အရည်ရွှဲများ ပါးစပ်မှ သုတ်ကာ သူမ အပေါ် ကားယားခွ လိုက်၏… တစ်ခါပြီးထားတဲ့သူမ အပေါက်ထဲကို လျှောလျှောရှုရှုပဲ ဦးနေလင်း ပစ္စည်းက ဝင်သွားခဲ့သည်.. မချိုမျက်နာကို ကြည့်ပြီး ကာမအရှိန်တို့ အင်အားကြီးမားလာ၏… နို့နှစ်လုံးကို လက်ကလည်းကိုင်.. ပါးစပ်ကလည်း စုပ်ပြီး အရှိန်ပြင်းစွာ တရစပ် ဆောင့်နေ၏.. မချိုမှာလည်း ဒုတိယ အချီပြီးဖို့ရန် နီးလာနေပြီ…
ဦးနေလင်းရဲ့ပစ္စည်း စံချိန်မှီနေမှု.. ဆောင့်ချက်တွေက တရစပ်ဖြစ်တာကြောင့် အစေ့နဲ့ပွတ်တိုက် ဆွဲအားကောင်းမှု့ ဆာလောင်နေခဲ့တာ ကြာနေခဲ့ပြီဖြစ်တာကြောင့် အရမ်းကောင်းနေကြ၏… မချိုရဲ့ ဖင်လုံးကြီးများ အိပ်ယာခင်းနဲ့မထိတော့ပါ အရမ်းကြွတက်လာနေ၏.. သူမ ပြီးတော့မယ် ထင်ပါသည်.. သူမ ဖင်က ကြွတက်လာပြီး သူ့ဆီးခုံမှာ ဦးနေဝင်း၏ လိင်တံနဲ့ အသွှင်းထုတ် ပိုးနီးကပ်ကြမ်းလာ၏.. ဖင်လုံးကြီးများမှာ အတင်းရှုံးပြီး အရမ်းကို မြှောက်တက်လာခဲ့၏..
ဦးနေဝင်း၏ လိင်တံထိပ်မှ ယားကြည့်ကျဉ် ဆိမ့်တက်လာပြီး မျက်လုံးများ မှိတ်ကာ အားးးးး အားးးးး အား ဆိုပြီး အသံထွက်ပေါ်လာချိန်မှာတော့ မချိုရဲ့ ဖင်လုံးကြီးများလည်း ဇတ်ဇတ် နဲ့ ကော့တက်လာပြီး အိပ်ယာခင်းပေါ် ဗုန်းကနဲ့ ကြသွား၏…. ထိုအချိန် မိုးမှာလည်း ဆဲစပြုနေပြီ… တစ်ယောက်မျက်နာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ရှက်နေကြ၏…. မချို ကျွန်တော်ပြန်မယ် ထီးခဏငါှးပေးပါ့လား ငှါးပေးမယ်လေ..ညကျရင် ပြန်ပို့ ပေးမှာလား””
မချို ခွင့်လွှတ်တယ်ဆို လာပို့ပေးမယ်လေ.. ညတိုင်း ကျမပြောတာ ထီး ကိုပြောတာ မချို မညာပါနဲ့ ခုနက မချို တအား တုန်သွားတာ ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ် ..တစ်ဘဝလုံး တုန်သွားအောင် ဒီဝါကျွတ်ရင် မချိုကို လက်ထပ်ချင်ယ် သွားပါလူဆိုး ဒီကသနားလို့ ကြွေးလိုက်တာအိုးပါ ပြောင်အောင်လျက်သွားတယ်…ခ်ခ်ခ် ။ ပြီးပါပြီ……
Zawgyi
ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ….. အိပ္ယာထဲမွာ ဘယ္ညာ လူးလိမ့္ရင္း အိပ္လို႔မရႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္….. လက္တဖက္မွ ေယာင္ယမ္းကာ ရင္ႏွစ္မႊာကို ပြတ္သပ္ေနမိသည္… သက္ျပင္းေမာမ်ားခ်ကာ ႀကိတ္မွိတ္၍ ခံစားေနရသည္…. ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ထမီေအာက္မွ ဖားေပါင္စင္းတစ္ေကာင္ လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ ေပါင္နဲ႔ ပြတ္မိေနျပန္သည္…. ငိုခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္လာမိသည္… ဒီခံစားခ်က္ရဲ႕ အထြဋ္ထိပ္ကို သူမခံစားဖူးသည္.. ယၡဳတစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ေက်နပ္ဖို႔ ဆိုတာ ရာႏႈန္းျပည့္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာသိ၍ ခံစားေနရ၏.။
သူ႕နာမည္က မသႏၲာခ်ိဳႏြယ္……. သူမရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာအမ်ိဳးသားမွာ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွ လက္ထပ္ၿပီး တစ္ပတ္ေက်ာ္မွာပဲ အမွတ္တမဲ့ ဆုံးပါးသြားခဲ့သည္… ေဆးစစ္ခ်က္ေတြအရ အသည္းတစ္ျခမ္းႀကီးေနလို႔ ဟု ဆိုသည္……. အခုမွ အိမ္ေထာင္က်ခါစ ., ကာမေသြးေတြ ဆူေနတုန္း …. ယြစိယြစိနဲ႔ ပိုးေလးေတြကို ဆြေပးခဲ့သလိုပဲ.. သူအတြက္ေတာ့ ညအိပ္ယာဝင္တိုင္း ကန္သူမဲ့ ေနတဲ့ ေဘာလုံးကြင္းႀကီးလိုပဲ…ကိုရယ္ ကိုသာ႐ွိရင္ ကို သြင္းခ်င္သေလာက္ သြင္းပစ္လိုက္ ဂိုးေတြအမ်ားႀကီး အသြင္းခံမယ္ မ ပါ…အဟင့္…အဟင့္ ”’ အသံမွ်င္းမွ်င္း ေလးညည္းရင္း ပြတ္ေခ်ကာ တုန္လႈပ္သြားလိုက္သည္..
ဒီေနာက္ မွာေတာ့ သူမအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္. ဦးေနလင္း ဆိုတာက ရပ္ကြက္မွာ ပရဟိတ အက်ိဳးသယ္ပိုးေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့ လူသိမ်ားသူတစ္ဦး ….ရပ္ကြက္ထဲက ေယာက္က်ားမိန္းမအားလုံးနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းတတ္သူ….. မသႏၲာခ်ိဳ အိမ္နား ေရာက္ခါမွ အမွတ္တမဲ့ မိုးက ျဗဳန္းခနဲ ႐ြာခ်လိုက္သည္.။ ‘ေဟ့ မခ်ိဳ ေရ ငါ ခဏ မိုး ခိုဦးမယ္ေဟ့.. အိမ္ေ႐ွ႕ ခန္းထဲဝင္ၿပီး လွမ္းေအာ္လိုက္၏.,ၿပီးမွ ဦးေနလင္းတစ္ခုစဥ္းစားမိ၏… ဒါ သင့္ေတာ္ပါ့မလား.. မခ်ိဳက မုဆိုးမ ပူပူေႏြးေႏြး… ငါက တစ္ခုလပ္.. ေတာ္ၾကာ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြ ျမင္သြားရင္ တစ္မ်ိဳးျမင္ၿပီး ငါ့ကို အထင္အျမင္ ေသးၾကလိမ့္မယ္.,
မိုးျမန္ျမန္တိတ္မွ ျဖစ္မယ္.. မခ်ိဳ လည္း ထြက္လာပါ့လား.. အိမ္တံခါးဖြင့္ၿပီး အျပင္ေတာ့ မသြားေလာက္ပါဘူး.. လွမ္းေခၚၾကည့္ဦးမွ … ထီး႐ွိရင္ ငွါးၿပီးျပန္မွ ျဖစ္မယ္… မခ်ိဳေရ ..မခ်ိဳ.. မိုးသံနဲ႔ မၾကားဘူးထင္တယ္… မထူးပါဘူး ေနာက္ခန္းထဲမွာ သြားၾကည့္လိုက္ပါမယ္…..ဟာ ဟာ ….မခ်ိဳ ႐ုတ္တရက္ ဦးေနလင္း ေသြးသားမ်ားျဗန္းကနဲ ဆူပြက္သြား၏…အသိစိတ္ တို႔ အေဝးထြက္ေျပးသြားလိုက္သည္.. မိုးနဲ႔အတူ ေမွာင္မဲေနတဲ့ ရာဂေသြးမ်ားလည္း မဆဲပဲ.. တဖြဲဖြဲမွ သဲသဲမဲမဲ ႐ြာခ်လာခ်င္ခဲ့သည္….
သူျမင္ေနရတာက မိုးသည္းသည္း ပတ္ဝန္းက်င္ လူသူအားလုံး ကင္းမဲ့ၿပီး ကာမေသြးတို႔ အ႐ွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ေပါက္ကြဲလို႔ေကာင္းတဲ့ စိတ္ကြယ္ရာ တစ္ခု… ျဖဴေဖြးေနတဲ့ တင္လုံး ႏွစ္လုံးက လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ လႈပ္ယမ္းေနၿပီး ရင္ႏွစ္မႊာမွာလည္း လႈပ္ခါေန၏… ဖက္လုံးေပၚမွာ ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ မ်က္စိႏွစ္ဖက္ကို မွိတ္ၿပီး ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္နာထားနဲ႔ အားမလို အားမရ ေ႐ွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေန၏… တစ္ခါတစ္ေလ လက္ႏွစ္ဖက္မွလည္း ရင္အုံကို ပြတ္ေျခေန၏… သူမ အားမရႏိုင္ ျဖစ္လာတယ္ ထင္သည္.. အဆက္မျပတ္ တရစပ္ ျမန္ျမန္ ေစာင့္လာေတာ့သည္…..
ဗိုက္သား ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ႏို႔အုံမွာ လုံးက်စ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား တင္းၿပီး ဆူထြက္ေန၏… လုံးက်စ္ၿပီး ကားအယ္ေနေသာ တင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးဟာ ေဖြးစြတ္ေန၏,…. မစားရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေနတဲ့ ဦးေနလင္းတစ္ေယာက္ အသိစိတ္တို႔ ေျပာက္သြားခဲ့ရၿပီ…မသႏၲာခ်ိဳႏြယ္႐ွိရာသို႔ ဦးတည္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနမိေတာ့သည္…,.။ ဟင္…အား..မ႐ွက္ပါနဲ႔ မခ်ိဳရယ္ …ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘဝတူေတြပါ …ငါလည္း အမ်ားအျမင္မွာ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ေနေနရေပမဲ့ မင္းလိုပဲ တစ္ေယာက္ထဲ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ခက္ခက္ခဲခဲ ေျဖ႐ွင္းေနရတာပါ..
ခုလို အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ငါ့ေသြးသားဆႏၵေတြ ဆည္ေဘာင္ ႀကိဳးသလိုခံစားရတယ္ … ခု ငါလည္း ႐ႊဲေနၿပီ ဆႏၵရဲ႕ အစိတ္ပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ ပဲ့ထြက္လာတာ ဒီမွာ ၾကည့္လိုက္ပါ … မခ်ိဳ နင့္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ ငါ့ရဲ႕ ေ႐ွ႕ဆက္ခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵရဲ႕သားေကာင္… ၾကည့္ပါ.. သူ႕ချမာ မင္းလုပ္ေနတာေတြ ျမင္ၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေအာင္ကို ခံစားေနခ်င္ေနတာ… ဦးေနလင္းရဲ႕ ေပါင္ျခံၾကားက အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတဲ့ လိင္တံကို တ႐ိႈက္မက္မက္ၾကည့္ေနရင္း မခ်ိဳ၏ ကာမ စိတ္ဆႏၵမ်ားသည္ ခု႐ြာေနတဲ့ မိုးေတြထက္ သည္းမည္းစြာ ႐ြာသြန္းကာ … ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္…
ဒါကို အလိုက္သိသူ ဦးေနလင္းက ကုတင္ေပၚသို႔ တက္လိုက္၏,.. မခ်ိဳမ်က္နာကို စိမ္းစိမ္းႀကီး စိုက္ၾကည့္ၿပီး အသာအယာ တြန္းလွဲလိုက္ျပန္သည္… မခ်ိဳ ပက္လက္အေနထား လဲသြား၏… ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာအယာ ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး တ႐ိုက္မက္မက္ စိုက္ၾကည့္ေန၏ …မို႔ေမာက္ ေဖာင္းကားအစ္ေန၏… အနားတစ္ဝိုက္ အညိဳေရာင္သန္းေနၿပီး အေစ့ထိပ္မွာ ေထာင္ေန၏..သူ႕စိတ္ကူးနဲ႔ အၿမဲတမ္း ရင္ခုံေနေသာအရာမို႔ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ေနရေသာအခါ စိတ္မထိန္းႏိုင္စြာနဲ ေပါင္ခြၾကား ေခါင္းငုံ႔ၿပီး လွ်ာထိပ္ဖ်ားနဲ႔ ကေလာ္ၿပီး ထိုးဆြေနမိသည္….
မခ်ိဳမွာေတာ့ အသည္းခိုက္ေအာင္ ေကာင္းေသာေၾကာင့္ငိုသံမ်ားေတာင္ ပါေနမိသည္.. ညည္းျငဴေန၏… မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ေပါင္လုံး ႏွစ္ဖက္ၾကားကို ဦးေနလင္း ေခါင္း လြင့္ထြက္သြားမွာ ေၾကာက္သည့္အလား ဇြတ္ဆြဲသႊင္းကာ ဖင္လုံးႀကီးမ်ား ႂကြေျမႇာက္တက္လာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေခါင္းကို အတင္းနိပ္ကိုင္ကာ တဇတ္ဇတ္ တုံတုံၿပီး အသံကုန္ဟစ္ေအာ္ သြားေတာ့သည္… ထိုအခ်ိန္ထိ ဦးေနလင္းရဲ႕ လွ်ာဖ်ားကလည္း အ႐ွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ အေစ့ထိပ္ကို ပတ္ေမႊေနေတာ့၏., ေျမႇာက္တက္လာေသာ ဖင္ႏွစ္လုံးမွာ ဗုန္းခနဲၾကကာ ေကာ့ေကာ့၍ ဆတ္ဆတ္နဲ႔ အ႐ွိန္မေသႏိုင္ေသး
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသြားသလဲ.. ခံစားဖူးသူမွသာ သိႏိုင္ေလာက္မည္… ဦးေနလင္းလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ပါ.. သူမ ပစၥည္းမွ အရည္႐ႊဲမ်ား ပါးစပ္မွ သုတ္ကာ သူမ အေပၚ ကားယားခြ လိုက္၏… တစ္ခါၿပီးထားတဲ့သူမ အေပါက္ထဲကို ေလွ်ာေလွ်ာ႐ႈ႐ႈပဲ ဦးေနလင္း ပစၥည္းက ဝင္သြားခဲ့သည္.. မခ်ိဳမ်က္နာကို ၾကည့္ၿပီး ကာမအ႐ွိန္တို႔ အင္အားႀကီးမားလာ၏… ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္ကလည္းကိုင္.. ပါးစပ္ကလည္း စုပ္ၿပီး အ႐ွိန္ျပင္းစြာ တရစပ္ ေဆာင့္ေန၏.. မခ်ိဳမွာလည္း ဒုတိယ အခ်ီၿပီးဖို႔ရန္ နီးလာေနၿပီ…
ဦးေနလင္းရဲ႕ပစၥည္း စံခ်ိန္မွီေနမႈ.. ေဆာင့္ခ်က္ေတြက တရစပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေစ့နဲ႔ပြတ္တိုက္ ဆြဲအားေကာင္းမႈ႕ ဆာေလာင္ေနခဲ့တာ ၾကာေနခဲ့ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အရမ္းေကာင္းေနၾက၏… မခ်ိဳရဲ႕ ဖင္လုံးႀကီးမ်ား အိပ္ယာခင္းနဲ႔မထိေတာ့ပါ အရမ္းႂကြတက္လာေန၏.. သူမ ၿပီးေတာ့မယ္ ထင္ပါသည္.. သူမ ဖင္က ႂကြတက္လာၿပီး သူ႕ဆီးခုံမွာ ဦးေနဝင္း၏ လိင္တံနဲ႔ အသႊင္းထုတ္ ပိုးနီးကပ္ၾကမ္းလာ၏.. ဖင္လုံးႀကီးမ်ားမွာ အတင္း႐ႈံးၿပီး အရမ္းကို ေျမႇာက္တက္လာခဲ့၏..
ဦးေနဝင္း၏ လိင္တံထိပ္မွ ယားၾကည့္က်ဥ္ ဆိမ့္တက္လာၿပီး မ်က္လုံးမ်ား မွိတ္ကာ အားးးးး အားးးးး အား ဆိုၿပီး အသံထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာေတာ့ မခ်ိဳရဲ႕ ဖင္လုံးႀကီးမ်ားလည္း ဇတ္ဇတ္ နဲ႔ ေကာ့တက္လာၿပီး အိပ္ယာခင္းေပၚ ဗုန္းကနဲ႔ ၾကသြား၏…. ထိုအခ်ိန္ မိုးမွာလည္း ဆဲစျပဳေနၿပီ… တစ္ေယာက္မ်က္နာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ႐ွက္ေနၾက၏…. မခ်ိဳ ကြၽန္ေတာ္ျပန္မယ္ ထီးခဏငါွးေပးပါ့လား ငွါးေပးမယ္ေလ..ညက်ရင္ ျပန္ပို႔ ေပးမွာလား””
မခ်ိဳ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆို လာပို႔ေပးမယ္ေလ.. ညတိုင္း က်မေျပာတာ ထီး ကိုေျပာတာ မခ်ိဳ မညာပါနဲ႔ ခုနက မခ်ိဳ တအား တုန္သြားတာ ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ..တစ္ဘဝလုံး တုန္သြားေအာင္ ဒီဝါကြၽတ္ရင္ မခ်ိဳကို လက္ထပ္ခ်င္ယ္ သြားပါလူဆိုး ဒီကသနားလို႔ ေႂကြးလိုက္တာအိုးပါ ေျပာင္ေအာင္လ်က္သြားတယ္…ခ္ခ္ခ္ ။ ၿပီးပါၿပီ……